رسول خدا(ص) حسنین(علیهماالسلام) را بسیار دوست میداشت و نسبت به آنها فوقالعاده اظهار علاقه و عطوفت میكرد. روایات و تواریخ بر این اتّفاق دارند كه آن حضرت(ص) نسبت به علی، فاطمه و حسنین(علیهمالسلام)از تمام مردم و نزدیكان خود اظهار مودّت بیشتری مینمود. دوستی آنها یك دوستی سادة پدر نسبت به فرزند نبود؛ بلكه ریشه در علائق، مبانی عمیق و یگانگی روحی داشت؛ نشانة یك اتّحاد و اتّصال ناگسستنی معنوی و توافق كامل فكری بود؛ ازاینرو پیامبر(ص) میفرمود: