پیغمبر(ص) حسین(علیهالسلام) را با آن بوسة شیرین و لذیذ میبوسید؛ چون جانش گنجینة معانی و حقایق بزرگ بود.
و آنگاه كه میفرمود:
«اَللَّهُمَّ أَحِبَّهُ فَإِنِّی اُحِبُّهُ»؛
«خدایا! او را دوست بدار، زیرا من او را دوست میدارم».
گویی درحالیكه به حسین(علیهالسلام) اشاره میكرد به مردم میفرمود:
