اگر انسان حال تفکر داشته باشد برای او اسباب کمال است.
﴿الَّذِینَ یَذْكُرُونَ اللّٰهَ قِیاماً وَقُعُوداً وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَكَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلاً سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ﴾.[1]
تفکر در خلقت آسمان و زمین، تفکر در اعمال خویش، تفکر در حوادث و اوضاع دنیا.
