از این جهت در این روایت امام رضا(ع)، احیای امر خودشان را، یادگرفتن و تعلّم سخنان آن بزرگواران، و یاد‌دادن آنها به مردم می‌دانند، و این کاری است که حافظان احادیث شریفه، و روایت‌کنندگان سخنان اهل‌بیت(ع) آن را انجام می‌دهند و اجر و فضیلت فراوان دارد تا آنجا که شأن و مقام یک نفر روایت‌کننده حدیث از ائمّه(ع) افضل و بالاتر از شأن هزارها عابد می‌شود.[1]
