ب. صبر در مصیبت جوانان و برادران و اصحاب: این نوع صبر از صبر بر جراحات، و آلام بدنی به‌مراتب دشوارتر، و از پا در آورنده‎تر است. اما حسین‌(علیه‌السلام)  كه صبر و شكیبایی‌اش از كوه‌های عالم بیشتر بود در داغ مرگ جوانان و برادران، و مصیبت بهترین اصحاب و یاران كه همه را با لب تشنه در پیش رویش به فجیع‎ترین وضعی شهید می‎ساختند و بدنشان را پاره‌پاره می‎كردند، صبری كرد كه از آغاز عالم تا به حال چنان صبری از كسی آشكار نشده است. طفل شیرخوارش را در بغلش تیر می‎زدند و هلاك می‎كردند.