آن‌گاه كه علی(علیه‌السلام) به صفین میرفت، از كربلا گذر كرد. به محاذی نینوا كه دهی در كنار فرات است رسید، ایستاد و از نام آن زمین پرسید؛ گفته شد: «كربلاست». پس گریست آن‌قدر كه زمین از اشك چشمانش تر شد و (به روایت عبداللّه بن یحیی از پدرش كه در التزام ركاب علی(علیه‌السلام) بود) فرمود:
