چنان‌كه از تواریخ معلوم می‌شود، این خطر كاملاً در بین بوده كه به طمع پول و رشوه معاویه، آن حضرت را به شهادت برسانند و یا دستگیر كنند و به دشمن تحویل دهند.
در این موقعیّت هیچ‌گونه اطمینانی به مردم نبود و اگر امام(علیه‌السلام) ، صلح نمی‌كرد، آن دنیاپرستان او را در وضع خطرناك‌تری قرار می‌دادند و برای نزدیكی به معاویه و گرفتن جایزه‌های او مسابقه برقرار می‌كردند و دین و وجدان خود را به دنیا می‌فروختند.
