دوم: به نظر نویسنده ناصبی، حسین(علیه السلام) زمانی قیام كرد كه هنوز از یزید، ستمی ظاهر نشده بود و بهتر این بود كه صبر كند و حرفی نزند و حكومت او را امضا نماید تا یزید بر مَركب مرادش سوار شود و ظلم و ستمش عالم را بگیرد، آنوقت قیام كند!
وی گمان می‌كند حسین(علیه السلام) یزید را نمیشناسد، یا مسلمان‌ها او را نمیشناختند.
