یكی از اصحاب، در مدح و ثنای آن حضرت بسیار سخن گفت مولا آن را از او نپذیرفت و به او و دیگران تذكّر داد كه برنامه حكومتی او، برنامههایی كه اسلام آن را میرانده است، نیست و از این مدحها و سپاسها، ناراحت است و دوست ندارد از كسی این ثناخوانیها را بشنود؛ زیرا خداوند در حمد و سپاس و نیایش و عظمت و كبریا، از هركس سزاوارتر است.
آری، این ثناخوانیهای رودررو، در حضور زمامداران، ادوار «اَكاسِرِه» و «قیاصِره» را كه اسلام پشتسر گذارده، تجدید میكند.