نوة اینجانب علی فقیهی رضائی برای من گفت که آموزگار، این درس را که متضمّن تشویق به برگزاری مراسم آنچنانی چهارشنبهسوری به عنوان جشن، و همچنین سفره هفتسین و سیزده بهدر است، که به ما داد، آن را بیمعنی و لغو دانست، و به دانشآموزان درواقع، زشتی آن را اعلام نمود که نباید به آنها پایبند بود.
نامه مفصل و مشحون به مطالب ارزنده و دلسوزی برای نسل جوان و در لفظی دیگر، دلسوزی برای جامعه و برای اسلام عزیز و فرزندان اسلام، واصل شد. بسیار موجب امیدواری و خشنودی گردید.