4 . نبىّ و نبوّت
راغب مى‌گوید: «نبوّت» سفارت بین خدا و بین خردمندان از بندگان او براى برطرف كردن علّت آنان در امر معاش و معاد است. و نبى را براى اینكه خبردهنده است به آنچه عقل‌هاى پاك به‌سوى آن آرام مى‌گیرند، «نبىّ» مى‌گویند. و صحیح است كه فعیل به معنى فاعل
باشد؛ یعنى خبردهنده،[1] چنان‌كه در قرآن مجید مى‌فرماید:
