نامه مفصل و مشحون به مطالب ارزنده و دلسوزی برای نسل جوان و در لفظی دیگر، دلسوزی برای جامعه و برای اسلام عزیز و فرزندان اسلام، واصل شد. بسیار موجب امیدواری و خشنودی گردید.
رابطه برقرار كردن هر مسلمان، جوان باشد یا پیر، با خداوند متعال و ائمه اطهار^ به این است كه در جمیع شئون زندگی، به فرمایشات آنها - كما هو حقه - عمل نماید.
مجالست با حضرات علمای اعلام، اهل تقوا و پارسایی، مردمان آزموده و سالخورده و باتجربه و باسابقه در اسلام، موجب رشد عقل و دین و ایمان میشود. چنان‌كه همنشینی با مردم فاسق، بدكار، بداخلاق و غیر متعهّد به تكالیف دین و فاقد حیای اجتماعی، به‌خصوص اهل بِدَع و كسانی كه انحرافات فكری دارند، بسیار بسیار مضرّ است و خطر آن برای روح و معنویّات انسان، بسیار زیاد است، باید از حضور در مجالس چنین اشخاصی و جلسههای لهوولعب به‌شدت پرهیز
موسیقی را برای همیشه كنار بگذارید. نمازتان را حتماً بخوانید و آنچه فوت شده قضا نمایید كه در روایت وارد شده است: «كسی كه عمداً نماز را ترك كند مانند كافر است».[1]
و بعد از حصول این معرفت، درصورتی‌كه توأم با تبعیّت از حجّت‌های الهی در همه امور باشد و در محدوده دانستن و شناخت، تنها، متوقف نشود، حصول شناخت كامل و نهایی نسبت به خداوند و حجج الهیه؛ یعنی حضرات پیغمبر اكرم و ائمه اثنی‌عشر(علیهم‌السلام) و در یاد خدا بودن و حبّ شدید به او و خوف و رجا و خلوص و بیاعتنایی به مظاهر دنیوی هر‌چه كه باشد، قهری است و اگر منفكّ از تبعیت و تقوا و فقط شناخت علمی باشد، موجب دوری از خدا و شقاوت و قساوت و عاقبت به شرّ شدن خواهد بود و این اشاره اجمالی، در این زمینه است.
