راه حسین(علیه‌السلام)، راه قرآن، راه عمل به احكام و راه افتخار به اسلام، توحید و ایمان به خداست، راه شرق و غرب و یمین و یسار نیست؛ راه افتخار به دوران‌های كفر و بت‌پرستی یا آتش‌پرستی و شرك یزدان و اهرمن و استكبار فرعون و نمرود و جمشید نیست.
ای حسین(علیه‌السلام)! اسلام از تو زنده شد و قرآن از تو محفوظ ماند. تو ارزش و بهای انسانیت را نشان دادی و كریمة ﴿إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَموُنَ﴾[1] را تفسیر كردی.
