كسی كه در راه خدا و برای حفظ دین و مصالح عموم كشته شود ضایع و باطل نشده، بلكه باقی و ثابت گردیده و خود را به گران‌ترین قیمت‌ها فروخته است؛ پس در زمینه تحصیل مصلحت یا دفع مفسده‌ای كه شرعاً مهمتر از حفظ جان باشد، بذل جان و تندادن به مرگ و شهادت، القای در تهلكه نیست، نظیر صرف مال كه اگر انسان آن را دور بریزد تبذیر است ولی اگر برای حفظ آبرو و شرافت یا استفادة بیشتر صرف نماید، بجا و مشروع می‌باشد.
