مسلمانان عموماً و شیعه اثنى‌عشرى خصوصاً، انتظار ظهور شخصیتى را مى‌كشند كه انقلاب اسلام را جهان‌گیر، حقّ و عدالت را پیروز، بشر را از تضادهاى گوناگون، استثمار، استعباد و استعمار و از وقوف
و توقف نجات دهد و به‌سوى جلو پیش براند و اصول توحید، مساوات، آزادى و برادرى اسلامى را رایج نماید.
این شخص موعود، امام دوازدهم از دوازده نفر پیشوایان و رهبرانى است كه پیغمبر عالى‌مقام اسلام(ص) در صدها حدیث آنها را معرفى كرده و فرزند عزیز رهبر یازدهم، حضرت امام حسن عسكرى(ع) است.
اصل انتظار به صورت‌هاى گوناگون در بین ملل مختلف، همواره محفوظ بوده و آینده‌نگرى همیشه بشر را به خود مشغول داشته، برگشتن به عقب و بلكه وقوف و ایستادن در یك مرحله به هر حال محكوم بوده و خلاف سنن عالم خلقت است.