اگر حضرت امامحسن(علیه السلام) بعد از مرگ معاویه، زنده بود، همان روش امامحسین(علیه السلام) را انجام میداد و به‌طور یقین با زمامداری یزید به‌شدت مخالفت میكرد، بلكه اگر در حیات آن حضرت، معاویه ولایتعهدی یزید را رسماً عنوان مینمود با مخالفت آن حضرت مواجه میشد و سخت به زحمت میافتاد؛ بنابراین وقتی در حیات حضرت مجتبی(علیه السلام) به مدینه آمد و از عبادله در موضوع بیعت‌گرفتن برای یزید نظر خواست دانست كه باوجود امام(علیه السلام) ، ولایتعهدی یزید انجام‌پذیر نیست. از آن پس سخنی از آن نگفت تا امام(علیه السلام) را شهید ساخت. سپس به‌طور علنی ولایتعهدی یزید را عنوان كرد و برایش به‌زور از مردم بیعت گرفت.