1.صاحب عادت وقتيه و عدديه

مسأله485. زناني كه عادت وقتيه و عدديه دارند سه دسته‌اند:

اول ـ زني كه دو ماه پشت سر هم در وقت معين، خون حيض ببيند و در وقت معين هم پاك شود، مثلاً دو ماه پشت سر هم از روز اول ماه خون ببيند و روز هفتم پاك شود كه عادت حيض اين زن از اول ماه تا هفتم است.

دوم ـ زني كه از خون پاك نمي‎شود، ولي دو ماه پشت سرهم چند روز معين، مثلاً از اول ماه تا هشتم خوني كه مي‎بيند، نشانه‎هاي حيض را دارد، يعني غليظ و سياه و گرم است و با فشار و سوزش بيرون مي‎آيد و بقيه نشانه‎هاي استحاضه را دارد كه عادت او از اول ماه تا هشتم مي‎شود.

سوم ـ زني كه دو ماه پشت سر هم در وقت معين خون حيض ببيند و بعد از آن كه سه روز يا بيشتر خون ديد، يك روز يا بيشتر پاك شود و دوباره خون ببيند و تمام روزهايي كه خون ديده با روزهايي كه در وسط پاك بوده، از ده روز بيشتر نشود، و در هر دو ماه همه روزهايي كه خون ديده با روزهايي كه در وسط پاك بوده، روي هم يك اندازه باشد، عادت او همان روزهايي است كه به طور متفرق خون ديده و در پاكي در بين، بايد احتياطاً عبادت‎هاي خود را به جا آورد، و آنچه را بر حايض حرام است، ترك كند، و اگر در روزهاي پاكي ماه‎هاي پيش اتفاقاً خون ببيند، بايد در آن روزها احتياطاً ميان كارهاي مستحاضه و تروك حايض جمع كند.

مسأله486. زني كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر در وقت عادت دو روز جلوتر خون ببيند، اگر چه آن خون، نشانه‎هاي حيض را نداشته باشد، بايد به احكامي كه براي حايض گفته شد عمل كند، و چنان‌چه بعد بفهمد حيض نبوده، مثل اين كه پيش از سه روز پاك شود، بايد عبادت‎هايي را كه به جا نياورده، قضا نمايد.

مسأله487. زني كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر به نشانه‎هاي حيض چند روز پيش از عادت و چند روز بعد از عادت و همه روزهاي عادت، خون ببيند و روي هم از ده روز بيشتر نشود همه حيض است، و اگر از ده روز بيشتر شود، فقط خوني را كه در روزهاي عادت خود ديده حيض است، و خوني كه پيش از آن و بعد از آن ديده، استحاضه مي‎باشد، و بايد عبادت‎هايي را كه در روزهاي پيش از عادت و بعد از عادت به جا نياورده، قضا نمايد؛ و اگر همه روزهاي عادت را با چند روز پيش از عادت، به نشانه حيض خون ببيند و روي هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است، و اگر از ده روز بيشتر شود، فقط روزهاي عادت، حيض است و خوني كه جلوتر از آن ديده، استحاضه مي‎باشد، و چنان‌چه در آن روزها

عبادت نكرده، بايد قضا نمايد؛ و اگر همه روزهاي عادت را با چند روز بعد از عادت به نشانه‎هاي حيض خون ببيند و روي هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است، و اگر بيشتر شود فقط روزهاي عادت حيض، و باقي استحاضه است؛ و اگر خوني كه پيش از عادت يا بعد از عادت مي‎بيند، نشانه‎هاي حيض نداشته باشد و با عادت روي هم رفته بيشتر از ده روز نباشد، احتياط در آن دو خون، جمع بين تروك حايض و اعمال مستحاضه است.

مسأله488. زني كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر مقداري از روزهاي عادت را با چند روز پيش از عادت، به نشانه‎هاي حيض خون ببيند و روي هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است، و اگر از ده روز بيشتر شود، روزهايي كه در عادت خون ديده با چند روز پيش از آن كه روي هم به مقدار عادت او شود، حيض، و روزهاي اول را استحاضه قرار دهد؛ و اگر مقداري از روزهاي عادت را با چند روز بعد از عادت، به نشانه‎هاي حيض خون ببيند و روي هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است، و اگر بيشتر شود، بايد روزهايي كه در عادت خون ديده با چند روز بعد از آن كه روي هم به مقدار عادت او شود، حيض، و بقيه را استحاضه قرار دهد.

مسأله489. زني كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر بعد از آن كه سه روز يا بيشتر خون ديد، پاك شود و دوباره خون ببيند و فاصله بين دو خون كمتر از ده روز باشد و همه روزهايي كه خون ديده با روزهـايي كه در وسط پـاك بـوده از ده روز بيشتر باشد، مثل آن كه پنج روز خون ببيند و پنج روز پاك شود، و دوباره پنج روز خون ببيند چند صورت دارد:

1. آن كه تمام خوني كه دفعه اول ديده يا مقداري از آن، در روزهاي عادت باشد و خون دوم كه بعد از پاك‌شدن مي‎بيند در روزهاي عادت نباشد، كه بايد همه خون اول را حيض، و خون دوم را استحاضه قرار دهد.

2. آن كه خون اول در روزهاي عادت نباشد، و تمام خون دوم يا مقداري از آن در روزهاي عادت باشد، كه بايد همه خون دوم را حيض، و خون اول را استحاضه قرار دهد.

3. آن كه مقداري از خون اول و دوم در روزهاي عادت باشد، و خون اولي كه در روزهاي عادت بوده، از سه روز كمتر نباشد و با پاكي وسط و مقداري از خون دوم كه آن هم در روزهاي عادت بوده از ده روز بيشتر نباشد كه در اين صورت، اگر يك روز يا دو روز خون زودتر ديده باشد، احتياط آن است كه دراين دو روز آنچه را كه بر حايض حرام است ترك كند و كارهاي مستحاضه را به جا آورد، و هم‌چنين به مقدار آن از ايام عادت را در آخر ده

روز، احتياط بنمايد، و مقداري از خون اول را كه در عادت بوده با مقداري از خون دوم را كه در عادت بوده، حيض قرار دهد و در پاكي در بين، احتياط كند به ترك آنچه بر حايض حرام است و عبادت‎هاي خود را به جا آورد، مثلاً اگر عادتش از سوم ماه تا دهم بوده در صورتي كه يك ماه از اول تا ششم، خون ببيند و يك روز پاك شود و بعد تا چهاردهم، خون ببيند در روز اول و دوم ماه و نهم و دهم، بايد چنان‌‌چه گفته شد احتياط نمايد، و روز سوم تا ششم و هشتم را حيض قرار دهد و در هفتم كه پاكي در بين است نيز به نحوي كه گفته شد، احتياط كند به ترك آنچه بر حايض حرام است و به جا آوردن عبادت‎ها.

4. آن كه مقداري از خون اول و دوم در روزهاي عادت باشد، ولي هر يك از خون اولي و دومي كه در روزهاي عادت بوده از سه روز كمتر باشد، كه بايد در تمام دو خون كارهايي را كه بر حايض حرام است، ترك كند و كارهاي مستحاضه را به جا آورد و در پاكي در بين،كارهايي را كه بر حايض حرام است، ترك‌كند و عبادت‎هاي خود را انجام دهد.

مسأله490. زني كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر در وقت عادت خون نبيند و در غير آن وقت به شماره روزهاي حيضش با صفات حيض، خون ببيند، بايد همان را حيض قرار دهد، چه پيش از وقت عادت ديده باشد و چه بعد از آن.

مسأله491. زني كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر در وقت عادت خود خون ببيند ولي شماره روزهاي آن كمتر يا بيشتر از روزهاي عادت او باشد و بعد از پاك‌شدن، دوباره به شماره روزهاي عادتي كه داشته خون ببيند، بايد آنچه را در وقت ديده، حيض قرار دهد، و اگر شماره روزهايش كمتر باشد، اگر ممكن است كسري عدد را از آنچه بعد از عادت ديده، تمام نمايد و در ما بقي عمل مستحاضه نمايد اگر از ده روز تجاوز كند، و اگر تجاوز نكند تمام روزهايي را كه خون ديده حيض قرار دهد، و در پاكي در بين، احتياط كند به ترك آنچه بر حايض حرام است و انجام عبادت‎هاي خود.

مسأله492. زني كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر بيشتر از ده روز خون ببيند، خوني كه در روزهاي عادت ديده اگر چه نشانه‎هاي حيض را نداشته باشد، حيض است، و خوني كه بعد از روزهاي عادت ديده  اگر چه نشانه‎هاي حيض را داشته باشد، استحاضه است، مثلاً زني كه عادت حيض او از اول ماه تا هفتم است، اگر از اول تا دوازدهم خون ببيند، هفت روز اول آن، حيض و پنج روز بعد، استحاضه مي‎باشد.