مسأله856. در سه صورت اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:
اول ـ آن كه به واسطه زخم يا جراحت يا دملي كه در بدن او است، لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد.
دوم ـ آن كه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم ـ كه تقريباً به اندازه يك اشرفي ميشود ـ به خون آلوده باشد.
سوم ـ آن كه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:
الف ـ آن كه لباسهاي كوچك او، مانند جوراب و عرقچين نجس باشد.
ب ـ آن كه لباس زني كه پرستار بچه است نجس شده باشد، و احكام اين پنج صورت مفصلاً در مسائل بعد گفته ميشود.
مسأله857. اگر در بدن يا لباس نمازگزار، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنان‌چه طوري است كه آب‌كشيدن بدن يا لباس يا عوض‌كردن لباس براي بيشتر مردم سخت است، تا وقتي كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده ميتواند با آن خون نماز بخواند؛ و هم‌چنين است اگر چركي كه با خون بيرون آمده يا دوايي كه روي زخم گذاشتهاند و نجس شده، در بدن يا لباس او باشد.
مسأله858. اگر خون بريدگي يا زخمي كه به زودي خوب ميشود و شستن آن آسان است، و از درهم زيادتر است در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.
مسأله859. اگر جايي از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جايز نيست با آن نماز بخواند؛ ولي اگر مقداري از بدن يا لباس كه معمولاً به رطوبت زخم آلوده ميشود، به رطوبت آن نجس شود، نمازخواندن با آن مانعي ندارد.
مسأله860. اگر از زخمي كه توي دهان و بيني و مانند اين‌ها است خوني به بدن يا لباس برسد، در صورتي كه زيادتر از متعارف تجاوز به اطراف نكرده باشد، نماز با آن صحيح است، اگر چه احتياط آن است كه با آن نماز نخواند؛ و هم‌چنين است خون بواسير در صورتي كه دانههايش بيرون نباشد، و اما با خون بواسيري كه دانههاي آن بيرون است ميشود نماز خواند، و مراعات اين احتياط لازم نيست.
مسأله861. كسي كه بدنش زخم است، اگر در بدن يا لباس خود خوني كه بيشتر از درهم است ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، احتياط اين است كه با آن نماز نخواند.
مسأله862. اگر چند زخم در بدن باشد و به طوري نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود، تا وقتي همه خوب نشدهاند، نمازخواندن با خون آن‌ها اشكال ندارد، ولي اگر به قدري از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب شود، هر كدام كه خوب شد، بايد براي نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد اگر مجموع زيادتر از درهم باشد.
مسأله863. اگر سر سوزني خون سگ يا خوك يا كافر، يا مردار، يا حيوان حرام‌گوشت يا حيض و بنابر احتياط خون نفاس يا استحاضه در بدن، يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است؛ ولي خونهاي ديگر، مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال‌گوشت اگر چه در چند جاي بدن و لباس باشد، در صورتي كه روي هم كمتر از درهم باشد ـ كه تقريباً به اندازه يك اشرفي ميشود ـ نمازخواندن با آن اشكال ندارد.
مسأله864. خوني كه به لباس بيآستر بريزد و به پشت آن برسد، يك خون حساب ميشود، ولي اگر پشت آن، جدا خوني شود و به واسطه اتصال، يك خون حساب نشود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خوني كه در پشت و روي لباس است، روي هم كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح، و اگر بيشتر باشد، نماز با آن باطل است.
مسأله865. اگر خون، روي لباسي كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد و يا به آستر بريزد و روي لباس خوني شود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خون روي لباس و آستر، كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح، و اگر بيشتر باشد، نماز با آن باطل است.
مسأله866. اگر خون بدن يا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتي به آن برسد، در صورتي كه خون و رطوبتي كه به آن رسيده به اندازه درهم يا بيشتر شود و اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است، بلكه اگر رطوبت و خون به اندازه درهم، هم نشود و اطراف را هم آلوده نكند، نمازخواندن با آن اشكال دارد مگر آن كه آب در خون مستهلك شود.
مسأله867. اگر بدن يا لباس خوني نشود ولي به واسطه رسيدن به خون، نجس شود اگر چه مقداري كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نميشود با آن نماز خواند.
مسأله868. اگر خوني كه در بدن يا لباس است كمتر از درهم باشد، و نجاست ديگري به آن برسد، مثلاً يك قطره بول روي آن بريزد، نمازخواندن با آن جايز نيست.
مسأله869. اگر لباسهاي كوچك نمازگزار، مثل عرقچين و جوراب كه نميشود با آن‌ها عورت را پوشانيد نجس باشد، چنان‌چه از مردار يا حيوان حرام‌گوشت درست نشده باشد، نماز با آن‌ها صحيح است، و نيز اگر با انگشتر نجس نماز بخواند اشكال ندارد.
مسأله870. احتياط مستحب آن است كه چيز نجس كه ساتر عورت نباشد، مانند دستمال و كليد و چاقوي نجس همراه نمازگزار نباشد.
مسأله871. مادري كه پرستار بچه است و بيشتر از يك لباس ندارد، چنان‌چه نتواند لباس ديگر بخرد، يا كرايه كند و يا عاريه نمايد، هر گاه شبانه‌روزي يك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگر چه تا روز ديگر لباسش به بول بچه نجس شود، ميتواند با آن لباس نماز بخواند، ولي احتياط واجب آن است كه لباس خود را طرف عصر براي نماز ظهر و عصر آب بكشد، و نيز اگر بيشتر از يك لباس دارد ولي ناچار است كه همه آن‌ها را بپوشد، چنان‌چه شبانه‌روزي يك مرتبه همه آن‌ها را آب بكشد كافي است، و در اين كه پرستار بچه اگر مادر او نباشد اين حكم را داشته باشد، اشكال است.
مسأله872. مردي كه پرستار بچه است اگر لباسش به بول بچه نجس شود، نميتواند با آن لباس نماز بخواند.