سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

 

زیاده و نقیصه در قرآن از منظر فریقین

 س. بعضی از شیعه که فرقه‌ای منتسب به اهل‌بیت هستند ادّعا مى‌کنند که قرآن تحریف شده است. در رأس این گروه، نورى طبرسى مؤلف کتاب مستدرک است كه کتابى تألیف کرده به نام فصل الخطاب فی اثبات تحریف کتاب رب الأرباب.

او در این کتاب درباره تحریف قرآن مى‌گوید: «از دلایل تحریف‌شدن قرآن این است که در بعضى بندها و پاراگراف‌ها تا حدّ اعجاز فصیح و شیواست و بعضى دیگر از جملات و پاراگراف‌هاى آن سخیف و بى‌معنا هستند».

آخرین چیزى که علمای شیعه در مورد حرف امثال نوری مى‌گویند این است که اشتباه کرده‌اند یا اجتهاد نموده و تأویل کرده‌اند و ما با آنها موافق نیستیم.

ج. راجع به غوغایی که پیرامون تحریف کتاب برپا شده است، هم شیعه و هم سنّی مورد سؤال و استیضاح هستند، چون در بین هر دو طرف، افرادی هستند که این قول را دارند؛ هرچند این قول در بین اهل‌سنّت و حتی برخی از صحابه که قولشان نزد اهل‌سنّت پذیرفته است،[1] ریشه‌دار و وسیع است، در رساله مع‌الخطیب فی خطوطه‌العریضه[2] این موضوع تحقیق و روشن شده است و نظر بزرگان شیعه که صراحت بر صیانت قرآن از تحریف دارد، بیان شده است.

 

طرفین باید این ادّعا - که در قرآن کلمه‌ای کم یا زیاد شده است - را نفی کنند. البته اینجانب ازروی تحقیق می‌گویم که برای اهل‌سنّت نفی این نسبت از بعض مشاهیرشان بسیار دشوار و شاید غیرممکن باشد.

به‌هرحال مواضع طرفین، موضع تنزیه کتاب خدا است که در مذهب شیعه در تاریخ، در تفسیر، در روایات و احادیث، در ادعیه معتبره، صدها بلکه هزارها شاهد و دلیل بر اثبات صیانت قرآن از تحریف است.

اصرار این جهّال که در مقام تهمت‌زدن به شیعه هر اتّهامی را عنوان می‌نمایند، در مورد قول به تحریف قرآن، اول خیانت به قرآن است.

اگر کسی بخواهد نسبت این قول را به شیعه اثبات کند، به قرآن و به همه مسلمانان صدمه می‌زند و در برابر کفّار و دیگران و بیگانگان محکوم می‌شود که به قول خود شما «یک فرقه از شما که منتسب به اهل‌بیت‌(علیهم‌السلام)  هستند قائل به تحریف‌اند»، جواب آنها به فحاشی و ناسزاگویی به شیعه و این شعارهای تفرقه‌انگیز وهّابیان و سلفیان نمی‌شود.

شما اهل‌سنّت می‌گویید اینها این قرآن را - العیاذ بالله - قبول ندارند و العیاذ بالله قرآن دیگری دارند و یا ... آیا اینها پاسخ به کفّار و بیگانگان می‌شود یا اینکه همه در جواب بگوییم که شیعه و سنّی اتفاق دارند بر اینکه کتاب نازل بر حضرت محمد‌(ص)  همین قرآن و همین کتابی است که نزد همه و در خانه هر شیعه و سنّی نسخه‌های متعدد آن موجود است و همه آن را تلاوت می‌نمایند.

شیعه حاضر نیست با استناد به روایاتی که مربوط به تحریف قرآن و عقیده بعضی صحابه مقبول نزد اهل‌سنّت است، اهل‌سنّت را قائل به تحریف معرفی کند و برای اظهار بطلان اهل‌سنّت، این مسئله را عنوان نماید.

امّا به‌عکس، شما اهل‌سنّت هزاروچهارصد سال است که به پیروی از نواصب و

 

بنی‌امیه از افترا و تهمت به شیعه - این فرقه ناب و پاک اسلامی و قرآنی - دست بر نمی‌دارید و به‌جای اینکه دفاع از قرآن کریم نمایید و اجماع امّت را بر تمسّک به قرآن و صیانت آن از تحریف اثبات کنید، خلاف آن را می‌گویید و علی‌الدوام نشریه چاپ می‌کنید و این تهمت را - که تهمت و توهین به قرآن است - به طایفه و مردمی که خیلی بیشتر از شما به قرآن تمسّک دارند نسبت می‌دهید.

آیا این کارها و این موضع‌گیری‌ها علیه شیعه، عقلانی و خردپسند است؟ آیا مسلمان و اسلام از آن نفع می‌برد یا استعمار؟ خدا می‌داند بزرگترین مصیبت‌ها برای اسلام و مسلمین در این عصر، همین‌هایی هستند که در مکه و مدینه در موسم حج، کاری ندارند جز تخریب و ویرانگری اساس تاریخ و آثار تاریخی اسلام که هرچه بود از بین بردند و بزرگ‌ترین خسارت‌های علمی را به اسلام زدند.

در این رشته هم هرچه می‌توانند می‌نویسند و میلیاردها اعتبار و سرمایه می‌گذارند (فَسَوْفَ یَأتِیهِم أنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئونَ).[3]

به‌هرحال ما امّت قرآنیم. قرآن را کتاب خدا و وحی نازل من السماء و کتاب حضرت خاتم انبیا‌(ص)  می‌دانیم و آن را معجزه جاودان، جهانی و برهان حقانیّت دین اسلام، بلکه همه ادیان گذشته می‌دانیم.

شیعه، امروز و در این عصر هم، قرآن را به دست دارد و به آن تحدّی می‌کند و آیه (وَ إِن كُنتُمْ فِی رَیْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُواْ شُهَدَاءكُم مِّن دُونِ اللّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِینَ )[4] را با صدایی بلند به گوش جهانیان می‌رساند. سلفی و وهّابی هرچه می‌خواهد بگوید و در این مواضعِ سخیف بماند.

 

 

[1]. احمد بن حنبل، مسند، ج5، ص132؛ حاکم نیشابوری، المستدرک، ج2، ص415؛ ج4، ص359؛ بیهقی، السنن‌الکبرى، ج8، ص211.

[2]. ر.ک: مع‌الخطیب فی خطوطه‌العریضه، تألیف نگارنده.

[3]. انعام، 5؛ «به‌زودى خبر آنچه را به باد مسخره مى‏گرفتند، به آنان مى‏رسد».

[4]. بقره، 23؛ «و اگر در باره آنچه بر بنده خود [پیامبر] نازل كرده‏ایم شك و تردید دارید،  (دست كم) یك سوره همانند آن بیاورید و گواهان خود را - غیر خدا - براى این كار، فراخوانید اگر راست مى‏گویید!».

موضوع: 
نويسنده: