سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

 نهضت علمی حضرت امام‌باقر و امام‌صادق(علیهماالسلام)

س. شیعیان در کتاب‌هایشان اعتراف مى‌کنند که علم حلال و حرام و مناسک حج به آنها جز ازطریق باقر و ‌جعفر نرسیده است، یعنى در این مورد از على چیزى به آنها نرسیده است.

آنها می‌گویند: شیعیان قبل از جعفر، مناسک حج و حلال و حرام خود را نمى‌دانستند، تا اینکه او آمد و مناسک حج و حلال و حرامشان را براى آنها بیان کرد. پس شیعه چگونه قبل از باقر و صادق عباداتشان را انجام مى‌دادند؟

ج. شیعیان می‌گویند تمام احکام دین و شرایع اسلام را ما به سندهای صحیح که به قول بعضی از بزرگان اهل‌سنّت اگر بر هر دیوانه یا بیمار خوانده شود در دم هُشیار می‌گردد و شفا می‌یابد،[1] از شخص پیغمبر‌(ص)  روایت می‌کنیم.

آنها رشته حدیث از پیغمبر‌(ص)  را منقطع نکردند و مثل شما پس از یک قرن به فکر رجوع به‌اصطلاح به سنّت نیفتادند.

امام محمّد باقر و امام جعفر صادق‌(علیهماالسلام)  برای رساندن علم و حدیث به مردم فرصت یافتند. شیعه مناسک حج را از آنها تمام و کمال گرفته‌اند.

اگر حدیثی که امام جعفر صادق‌(علیه‌السلام)  در مناسک حج روایت کرده، نبود - که در مثل

 

صحیح مسلم[2] روایت شده و ابوحنیفه رئیس احناف می‌گوید، امت عائله امام‌صادق‌(علیه‌السلام)  در احکام و مناسک حج می‌باشند، و حدود چهارصد حکم از احکام حج از این روایت استفاده شده است - مردم به چه چیزی باید عمل می‌كردند؟[3]

یکی از معروف‌ترین محدّثین شما، ابوهریره سارق شیخ‌المضیره است که حدود پنج‌هزار حدیث از پیامبر اکرم‌(ص)  روایت کرده است با آن مدّت کم که محضر آن حضرت را با آن شرایط محدود درك كرده است.

تعجّب است که شما می‌گویید شیعه مناسک حج را نمی‌داند و شما می‌دانستید!

این شما و این کسانی که شما آنها را به‌جای پیغمبر نشاندید و حکّام ستمگر شما بودند که مانع نشر احادیث اهل‌بیت‌(علیهم‌السلام)  شدند.

ابن‌عقده، کتاب‌های متعددی از احادیث اهل‌بیت‌(علیهم‌السلام)  تألیف کرده است به نام مسند امیرالمؤمنین، مسند سیدة نساء‌العالمین، مسند امام‌حسن، مسند امام‌حسین، مسند امام زین‌العابدین، مسند امام محمد باقر و مسند امام جعفر صادق‌(علیهم‌السلام) [4] که در كتاب اخیر چهارهزار نفر از محدّثین روایت از آن حضرت دارند.

شیعه قبل از امام‌باقر‌(علیه‌السلام) ، امام زین‌العابدین‌(علیه‌السلام)  را داشته و قبل از او امام‌حسین و امام‌حسن‌(علیهماالسلام)  و حضرت علی‌(علیه‌السلام)  باب علم نبیّ را داشته است و هیچ‌وقت متحیّر نبوده است. كسانی متحیّر بودند و هستند كه به مثل استحسان و قیاس چنگ زده‌اند!

 

 

[1]. أبونعیم اصفهانی، حلیة‌الاولیاء، ج3، ص191؛ زمخشری، ربیع‌الابرار، ص673؛ زرندی، معارج‌الاصول، ص175؛ شبلنجی، نورالابصار، ص155.

[2]. مسلم نیشابوری، صحیح، ج4، ص38 - 43.

[3]. «لَوْلَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ مَا عَلِمَ‏ النَّاسُ‏ مَنَاسِكَ‏ حَجِّهِم»؛ اگر جعفر بن محمد نبود مردم مناسک حج خود را نمی‌دانستند. صدوق، من لایحضره الفقیه، ج‏2، ص519.

[4]. صاحب این تألیفات ابوالعباس احمد بن محمّد كوفى معروف به ابن‌عقده می‌باشد.

نويسنده: