نهضت علمی حضرت امام‌باقر و امام‌صادق(علیهماالسلام)
س. شيعيان در کتاب‌هايشان اعتراف مى‌کنند که علم حلال و حرام و مناسک حج به آنها جز ازطريق باقر و جعفر نرسيده است، يعنى در اين مورد از على چيزى به آنها نرسيده است.
آنها می‌گویند: شيعيان قبل از جعفر، مناسک حج و حلال و حرام خود را نمى‌دانستند، تا اينکه او آمد و مناسک حج و حلال و حرامشان را براى آنها بيان کرد. پس شيعه چگونه قبل از باقر و صادق عباداتشان را انجام مى‌دادند؟
ج. شيعيان مي‌گويند تمام احکام دين و شرايع اسلام را ما به سندهاي صحيح که به قول بعضي از بزرگان اهل‌سنّت اگر بر هر ديوانه يا بيمار خوانده شود در دم هُشيار مي‌گردد و شفا مي‌يابد،[1] از شخص پيغمبر(ص) روايت مي‌کنيم.
آنها رشته حديث از پيغمبر(ص) را منقطع نکردند و مثل شما پس از يک قرن به فکر رجوع به‌اصطلاح به سنّت نيفتادند.
امام محمّد باقر و امام جعفر صادق(علیهماالسلام) براي رساندن علم و حديث به مردم فرصت يافتند. شيعه مناسک حج را از آنها تمام و کمال گرفته‌اند.
اگر حديثي که امام جعفر صادق(علیه‌السلام) در مناسک حج روايت کرده، نبود - که در مثل
صحيح مسلم[2] روايت شده و ابوحنیفه رئیس احناف می‌گوید، امت عائله امام‌صادق(علیه‌السلام) در احکام و مناسک حج می‌باشند، و حدود چهارصد حکم از احکام حج از اين روايت استفاده شده است - مردم به چه چيزی بايد عمل می‌كردند؟[3]
يکي از معروف‌ترين محدّثين شما، ابوهريره سارق شيخ‌المضيره است که حدود پنج‌هزار حديث از پيامبر اکرم(ص) روايت کرده است با آن مدّت کم که محضر آن حضرت را با آن شرايط محدود درك كرده است.
تعجّب است که شما مي‌گوييد شيعه مناسک حج را نمي‌داند و شما مي‌دانستيد!
اين شما و اين کساني که شما آنها را به‌جاي پيغمبر نشانديد و حکّام ستمگر شما بودند که مانع نشر احاديث اهل‌بيت(علیهم‌السلام) شدند.
ابن‌عقده، کتاب‌هاي متعددی از احاديث اهل‌بيت(علیهم‌السلام) تأليف کرده است به نام مسند اميرالمؤمنين، مسند سيدة نساء‌العالمين، مسند امام‌حسن، مسند امام‌حسين، مسند امام زين‌العابدين، مسند امام محمد باقر و مسند امام جعفر صادق(علیهم‌السلام) [4] که در كتاب اخير چهارهزار نفر از محدّثين روايت از آن حضرت دارند.
شيعه قبل از امام‌باقر(علیه‌السلام) ، امام زين‌العابدين(علیه‌السلام) را داشته و قبل از او امام‌حسين و امام‌حسن(علیهماالسلام) و حضرت علي(علیه‌السلام) باب علم نبيّ را داشته است و هيچ‌وقت متحيّر نبوده است. كسانی متحيّر بودند و هستند كه به مثل استحسان و قياس چنگ زده‌اند!
[1]. أبونعيم اصفهانی، حلیة‌الاولیاء، ج3، ص191؛ زمخشری، ربيع‌الابرار، ص673؛ زرندي، معارج‌الاصول، ص175؛ شبلنجي، نورالابصار، ص155.
[2]. مسلم نیشابوری، صحيح، ج4، ص38 - 43.
[3]. «لَوْلَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ مَا عَلِمَ النَّاسُ مَنَاسِكَ حَجِّهِم»؛ اگر جعفر بن محمد نبود مردم مناسک حج خود را نمی‌دانستند. صدوق، من لايحضره الفقيه، ج2، ص519.
[4]. صاحب اين تأليفات ابوالعباس احمد بن محمّد كوفى معروف به ابن‌عقده می‌باشد.