تبرّكجستن ملائكه به حضرت مهدی(علیهالسلام)
س. شیعیان در داستانهاى زیادى که در مورد مهدى غایب خود مىگویند، ادّعا مىکنند که وقتى مهدى به دنیا آمد پرندگانى از آسمان بر او فرود آمدند که بالهایشان را بر سروصورت و بدن او مىمالیدند. وقتى به پدرش گفته شد که اینها چه هستند؟ خندید و گفت: اینها فرشتگان آسمان هستند که براى تبرّکجستن به این نوزاد پایین آمدهاند و این فرشتگان وقتى او ظهور کند یاوران او هستند!
ج. در کتاب روضةالواعظین این روایت وارد شده است[1] ولی روایت کتاب روضةالواعظین اگرچه در کتب معتبر نیست، ولی این مضامین و اخبار از ملائکه مورد انکار و استبعاد مؤمن واقع نمیشود و بهعلاوه مکرّر گفتهایم كه در روایات، باید اهلفن و اطلاع، اظهارنظر کنند وگرنه روایات غیرمقبول در جوامع سنّی خیلی بیشتر است و ما درباره کتاب بخاری و انتخاب او از احادیث، مطالبی را قبلاً گفتیم که دیگر تکرار نمیکنیم.
بهعلاوه میگوییم، نصرت غیبی الهی بهوسیله ملائکه – چنانکه از همین خبر هم استفاده میشود - در زمان خروج است، چنانکه نزول ملائکه برای نصرت رسول خدا(ص) در جنگ بدر بود[2] و در جنگ احد و جنگهای دیگر نبود؛ زیرا امور با جریان
عادی سیر داشت و اعجاز و نصرتهای غیبی بهطور نادر جریان مییافت. پس نزول ملائکه و تبرکجستن آنها به ولیّ خدا بعید نیست.
ملائکه الهی همواره هستند و مأموریّتها و وظایف خاصّی دارند. امور غیبی و وجود عالم غیب و ملائکه برحسب آیات متعدّد قرآن کریم ثابت است و هر مؤمنی باید ایمان به وجود ملائکه داشته باشد.چرا انکار یا استبعاد میکنید؛ آیا نخواندهاید که:
اگر همه مردم دنیا هم با شما در این استبعادات و شبههافکنیها همراه شوند، شیعه ایمان به غیب دارد و به ملائکه که: «لایَعْلَمُ عَدَدَهُم إلّا هُو»[4] ایمان دارند.
[1]. فتال نیشابوری، روضةالواعظین، ص260.
[2]. آل عمران، 123 – 126. « خداوند شما را در «بدر» یارى كرد (و بر دشمنان خطرناك، پیروز ساخت) درحالىكه شما (نسبت به آنها)، ناتوان بودید. پس، از خدا بپرهیزید (و در برابر دشمن، مخالفتِ فرمانِ پیامبر نكنید)، تا شكر نعمت او را بهجا آورده باشید! در آن هنگام كه تو به مؤمنان مىگفتنى: «آیا كافى نیست كه پروردگارتان، شما را به سه هزار نفر از فرشتگان، كه از آسمان فرود مىآیند، یارى كند؟!» آرى، (امروز هم) اگر استقامت و تقوا پیشه كنید، و دشمن به همین زودى به سراغ شما بیاید، خداوند شما را به پنج هزار نفر از فرشتگان، كه نشانههایى با خود دارند، مدد خواهد داد! ولى اینها را خداوند فقط بشارت، و براى اطمینان خاطر شما قرار داده وگرنه، پیروزى تنها از جانب خداوند تواناى حكیم است!».
[3]. بقره، 285؛ «پیامبر، به آنچه از سوى پروردگارش بر او نازل شده، ایمان آورده است. (و او، به تمام سخنان خود، كاملًا مؤمن مىباشد) و همه مؤمنان (نیز)، به خدا و فرشتگان او و كتابها و فرستادگانش، ایمان آوردهاند».
[4]. «جز خدا کسی شمار آنان را نمیداند».