فلسفه غیبت امامزمان(علیهالسلام)
س. شیعیان ادّعا مىکنند که امام دوازدهم آنها بهعلّت ترس از کشتهشدن پنهان شده است. به آنها گفته مىشود که چرا ائمه پیش از او کشته نشدند با اینکه در دولت خلافت زندگى مىکردند؟
ج. این سؤالات بسیار عوامانه و برای فریب عوام هم مؤثر نیست. اولاً میگوید چرا ائمه پیش از او کشته نشدهاند؟ به او میگوییم: کدامیك از آنها کشته نشدند؛ امامعلی(علیهالسلام) یا امامحسن(علیهالسلام) یا سایر امامان(علیهمالسلام) ؟
شاید بگوید امامحسین(علیهالسلام) کشته نشد، چون از کشتهشدن آن حضرت امری آشکارتر نیست و این پرسشگران از شیعه، بیشتر سؤالاتشان با انکار واضحات است، تا آنجا میروند که بعید نیست اصل وجود امامان(علیهمالسلام) را منکر شوند. اگرنه، کیست که نداند همه ائمه شیعه را به شهادت رساندند.
بااینوجود، امام دوازدهم(علیهالسلام) حساب دیگری داشت و با حساسیّت دستگاه حکومتی - چون میدانستند یا شنیده بودند که امام دوازدهم(علیهالسلام) کسی است که حکومت عدل جهانی را برپا میکند و به این نظامات ظالمانه خاتمه میدهد - نسبت به آن حضرت قصد تعرّض داشتند، چنانکه در ولادت حضرت موسی(علیهالسلام) هم، آنها که او را میشناختند، بیم قتل او را داشتند، چون فرعون امر کرده بود که پسرهایی را که از بنیاسرائیل متولد میشوند به قتل برسانند؛ زیرا به او خبر داده بودند کودکی از بنیاسرائیل متولد میشود که حکومت فرعونی را از میان بر میدارد.
بااینوجود بررسی کل مسئله غیبت حضرت مهدی(علیهالسلام) در این محدودهها تمام نمیشود. اصل غیبت آن حضرت، طول عمر، ظهور آن حضرت و تشکیل حکومت جهانی عدل و قسط و احیای اسلام، همه از آیات الهی است و برنامه آن بسیار عریض و طویل است.
در حالات انبیا؛ از حضرت آدم(علیهالسلام) تا حضرت خاتم(ص) از این برنامهها که فقط آنچه بر بشر معلوم است از آیات الهی و برحسب اراده حق تعالی است، همه آیات آفاقیه و انفسیه و دلایل وجود خداوند متعال است، اما اسرار آنها و بسیاری از کیفیات آنها بر بشر مخفی است، حتّی وجود دجّال و خروج او یا خروج دابّةالارض، اینها از آیات است و ما به آن ایمان داریم، ولی خداوند متعال در خلقت آنها مورد سؤال بندگان نیست.
مسئله ظهور حضرت مهدی(علیهالسلام) - که همه بر آن اتفاق دارند - حتمی است و سنّی و شیعه روایت میکنند که حضرت رسول(ص) فرمود: «اگر از دنیا باقی نماند مگر یک روز و حضرت مهدی ظهور نکرده باشد، خدا آن روز را آنقدر طولانی میکند که او ظهور نماید و جهان را پر از عدل و داد کند، چنانکه از ظلم و جور پر شده باشد». [1]
[1]. ابوداوود سجستانی، سنن، ج2، ص309 - 310 و دیگر منابع معتبر اهلسنّت.