سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

طولانی‌بودن عمر امام‌زمان(علیهالسلام)

س. شیعیان مى‌گویند که خداوند عمر مهدى را به خاطر آنها صدها سال طولانى‌ کرده است، چون‌که همه مردم و بلکه تمام جهان هستى به او نیاز دارند. به آنها مى‌گوییم كه اگر خداوند عمر انسانى را به‌خاطر آنکه مردم به او نیاز دارند طولانى مى‌کرد، چرا عمر پیامبر را طولانى نكرد؟

ج. عالم تکوین و بلکه تشریع و آنچه در دایره خلق، فعل و قدرت الهی قرار دارد برحسب حکمت و مصلحت است و نقصی در آن نیست.

فرق‌ها و تفاوت‌هایی بسیار بین آنهاست. عالمی است که در قرآن مجید آن را توصیف می‌فرماید:

(وَلَو أنَّ مَا فِی الأرضِ مِنْ شَجَرَةِ أقْلامٌ والبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعدِهِ سَبْعَةُ أبْحُر مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللّهِ).[1]

انسان با این عقل و درک کم - که اگرچه از آیات الهی است ولی به فرموده امام‌صادق‌(علیه‌السلام)  اگر قلبش را پرنده‌ای بخورد بسا سیر نشود و در چشمش سرسوزنی فرو رود نابینا شود[2]- و با این بینش ناقص ظاهر، نمی‌تواند به کارهای خدا

 

اعتراض کند و چرا بگوید.

حضرت مهدی‌(علیه‌السلام)  یا خضر و بلکه دجّال را - که شما وجودش را قبول دارید و دانشمند شما در کتاب التوضیح[3] روایات او را متواتر می‌گوید - عمر طولانی عطا فرموده است. حکمت بقای حضرت مهدی‌(علیه‌السلام)  بقای ارض است که در حدیث امان حضرت رسول خدا‌(ص)  فرمود:

«إذا ذَهَبَ أهْلُ بَیْتی ذَهَبَ أهْلُ الأرْضِ».[4]

حال شما بگویید چرا خدا پیغمبر‌(ص)  را در دوران‌های دور جاهلیّت عرب نفرستاد؟

 از این سؤالات به‌قدری زیاد است که شمار آن با هزارمیلیارد و میلیاردها احصا نمی‌شود.

ما در برابر مقدّرات الهی و نظام تکوین و تشریع باید تسلیم باشیم و بیشتر از حدّ فهم و عقل خود فضولی نکنیم.

 

 

[1]. لقمان، 27؛ «و اگر همه درختان روى زمین قلم شود، و دریا براى آن مركّب گردد، و هفت دریاچه به آن افزوده شود، اینها همه تمام مى‏شود ولى كلمات خدا پایان نمى‏گیرد».

[2]. اشاره به روایت: «یَا ابْنَ آدَمَ لَوْ أَكَلَ قَلْبَكَ طَائِرٌ لَمْ یُشْبِعْهُ وَ بَصَرُكَ لَوْ وُضِعَ عَلَیْهِ خَرْقُ إِبْرَةٍ لَغَطَّاه‏»؛‌ «ای فرزند آدم اگر دل تو را یک پرنده بخورد او را سیر نمی‌کند و اگر سوراخ سوزنی را بر چشم تو بگذارند البته آن را می‌پوشاند». کلینی، الكافی، ج1، ص93.

[3]. ر.ک: شوکانی، التوضیح فی تواتر ما جاء فی المهدی و الدجال و المسیح.

[4]. طبری، ذخائر العقبى، ص 17 و دیگر مصادر اهل سنّت؛ ترجمه: وقتی اهل بیت و خاندان من از میان بروند اهل زمین هم از میان می‌روند.

نويسنده: