س1. آیا مردم به مهدی شیعه احتیاجی دارند؟ اگر احتیاج دارند، چرا حدود یازده قرن است كه پنهان است؟
مردم در این یازده قرن چه گناهی كرده‌اند كه از این نعمت محروم شده‌اند؟
س2. شیعیان مى‌گویند که وجوب تعیین امام به قاعده لطف الهى برمى‌گردد و عجیب این است که امام دوازدهم در کودکى پنهان شده است. پس امام‌شدن او چه لطفى است؟
ج1. چرا شما این سؤال‌ها را از رسول خدا(ص) - كه به امّت بشارت ظهور مهدی كه زمین را پر از قسط و داد می‌نماید و خداوند امر او را در یك شب اصلاح می‌كند[1]- نمی‌پرسید؟!
اگر راست می‌گویید این سؤال‌ها باید از پیامبر(ص) پرسیده شود كه چرا این امر تأخیر افتاده است و امر حكومت واحده به دست شما محقق نشده است؟
بالاتر، اگر راست می‌گویید پس باید خدا هم – نعوذ بالله - مورد سؤال شما قرار بگیرد كه چرا طبق آیه شریفه اراده كرده كه زمین در عاقبت (سرانجام) از آن صالحان باشد. پس گناه بندگان قبل از آن چیست كه از این نعمت محروم‌اند؟
ج2. نسبت به قاعده لطف در نصب امام(علیه‌السلام) باید بگوییم لطف در نصب امام در کودکی یا امام غایب، همان لطفی است که در نبیّ و پیغمبر قراردادن عیسی و
یحیی(علیهماالسلام) است که قرآن کریم بر آن ناطق می‌باشد، مضافاً بر اینکه اصل وجود امام، لطف است.
در اینجا، مسائل و مطالب بسیار است. اگر کسی بخواهد منصفانه بررسی کند به کتاب منتخب‌الأثر رجوع نماید.[2] البته این فرم سؤالات زیاد است که هم از شیعه و هم از سنّی و هم از کلّ معتقدین به نبوت انبیا و کل معتقدین به خدا سؤال می‌شود. از عالم پهناور تکوین تا عالم تشریع به یک معنا همه جای سؤال است و منشأ بیشتر آنها هم، جهل بشر است - که (لایُسْئَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَ هُمْ یُسْئَلُونَ).[3]