س1. آیا مردم به مهدی شیعه احتیاجی دارند؟ اگر احتیاج دارند، چرا حدود یازده قرن است كه پنهان است؟
مردم در این یازده قرن چه گناهی كرده‌اند كه از این نعمت محروم شده‌اند؟
س2. شيعيان مى‌گويند که وجوب تعيين امام به قاعده لطف الهى برمى‌گردد و عجيب اين است که امام دوازدهم در کودکى پنهان شده است. پس امام‌شدن او چه لطفى است؟
ج1. چرا شما اين سؤال‌ها را از رسول خدا(ص) - كه به امّت بشارت ظهور مهدی كه زمين را پر از قسط و داد می‌نمايد و خداوند امر او را در يك شب اصلاح می‌كند[1]- نمی‌پرسيد؟!
اگر راست می‌گوييد اين سؤال‌ها بايد از پيامبر(ص) پرسيده شود كه چرا اين امر تأخير افتاده است و امر حكومت واحده به دست شما محقق نشده است؟
بالاتر، اگر راست می‌گوييد پس بايد خدا هم – نعوذ بالله - مورد سؤال شما قرار بگيرد كه چرا طبق آيه شريفه اراده كرده كه زمين در عاقبت (سرانجام) از آن صالحان باشد. پس گناه بندگان قبل از آن چيست كه از اين نعمت محروم‌اند؟
ج2. نسبت به قاعده لطف در نصب امام(علیه‌السلام) باید بگوییم لطف در نصب امام در کودکي يا امام غایب، همان لطفي است که در نبيّ و پيغمبر قراردادن عيسي و
يحيي(علیهماالسلام) است که قرآن کريم بر آن ناطق مي‌باشد، مضافاً بر اينکه اصل وجود امام، لطف است.
در اينجا، مسائل و مطالب بسيار است. اگر کسي بخواهد منصفانه بررسي کند به کتاب منتخب‌الأثر رجوع نمايد.[2] البته اين فرم سؤالات زياد است که هم از شيعه و هم از سنّي و هم از کلّ معتقدين به نبوت انبيا و کل معتقدين به خدا سؤال مي‌شود. از عالم پهناور تکوين تا عالم تشريع به يک معنا همه جاي سؤال است و منشأ بيشتر آنها هم، جهل بشر است - که (لايُسْئَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْئَلُونَ).[3]