س. یکى از عقاید معروف شیعه عقیده «طینت» است که خلاصهاش این است: خداوند شیعیان را از خاک مخصوصى آفریده است و سنّىها را از خاکى دیگر آفریده است و هر دو خاک بهصورت مشخصى باهم مخلوط شدهاند و اگر شما مىبینید که شیعهاى مرتکب گناه مىشود بهخاطر تأثیر آن خاک مخصوص سنّىهاست و اگر سنّى درستکار و امانتدار است بهخاطر تأثیر خاک شیعى است.
شیعه فراموش کردهاند که این عقیده ساختگى و دروغین آنها با آنچه مذهب آنها در مورد قضاوقدر و کارهاى بندگان گفته است تناقض و تضاد دارد!
ج. نمیدانم این تفصیلات را نویسنده از کجا به دست آورده و در چه کتابی دیده است. انسان متحیّر میشود که در جواب این نادانها یا بدخواهان شیعه و سنّی چه بگوید؟
امر ثواب و عقاب بر اساس عدل الهی جریان مییابد. اخبار طینت که کموبیش در روایات است، مثل «الشَّقِیُّ مَنْ شَقِیَ فِی بَطْنِ أُمِّهِ وَ السَّعِیدُ مَنْ سَعِدَ فِی بَطْنِ أُمِّه»[1]، مشتمل بر معانی غامضه است که سخنگفتن از تفسیر و معنای آن در شأن افراد
بیسواد، مثل طرحکننده این پرسشها نیست. این اخبار در معنا، همطراز با مثل آیه (وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُم)[2] میباشد و از متشابهات اخبار است که (الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِه)[3].[4]
[1]. احمد بن حنبل، مسند، ج2، ص176؛ ج3، ص117، 148؛ هیثمی، مجمعالزوائد، ج7، ص193 و دیگر مصادر شیعه و اهلسنّت؛ «بدبخت کسی است که در شکم مادرش بدبخت شده و خوشبخت کسی است که در شکم مادرش خوشبخت شده است».
[2]. اعراف، 172؛ «و (به خاطر بیاور) زمانى را كه پروردگارت از پشت و صلب فرزندان آدم، ذریه آنها را برگرفت».
[3]. آل عمران، 7؛ «راسخون در علم میگویند ما به آن ایمان آوردیم».
[4]. ممکن است گفته شود که طینت به معنای خاک نیست بلکه کنایه از قانون وراثت است که قرآن میفرماید: )وَالْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَالَّذِی خَبُثَ لاَ یَخْرُجُ إِلاَّ نَكِدًا( (اعراف، 58)؛ «سرزمین پاكیزه (و شیرین)، گیاهش به فرمان پروردگارش مىروید امّا سرزمینهاى بدطینت (و شورهزار)، جز گیاه ناچیز و بىارزش، از آن نمىروید». بنابراین پدران و مادران دارای اصلاب پاک و ارحام مطهر، فرزندان پاک را تحویل جامعه میدهند ولی اصلاب و ارحام آلوده زمینه ناپاکی را در فرزندان پدید میآورند. و چون این مسئله بهصورت زمینه است هرگز با اختیار انسان منافات ندارد و با عقاید شیعه در باب قضاوقدر تناقض و تضادی ندارد.