جمعه: 31/فرو/1403 (الجمعة: 10/شوال/1445)

پیامبر(ص)  ، مؤسس عنوان شیعه

 س. دین در دوران پیامبرŒ کامل گردید؛ زیرا خداوند مى‌فرماید: (الیَومَ اكْمَلْتُ لَكُم دینَكُم)؛ «امروز، دین شما را كامل كردم» و مذهب شیعه بعد از وفات پیامبرŒ پدید آمده است. پس چگونه شیعه می‌گوید که دین با امامت علی کامل شد؟

ج. عجیب است که شخص چنین ادّعایی نماید! عنوان شیعه بر پیروان امیرالمؤمنین و اهل‌بیت‌(علیهم‌السلام) ، عنوانی است که شخص پیغمبر‌(ص)  آنها را به آن معرفی کرده است.

شما تفاسیر خود اهل‌سنّت را بخوانید. آیه (إنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ اُولئكَ هُمْ خَیْرُ البَرِیّة)[1] را تلاوت کنید و روایاتی که در تفسیر آن مثل  سیوطی در الدر‌المنثور[2] آورده و در کتاب‌های حدیث روایت شده بخوانید تا بدانید که شیعه در همان عصر پیغمبر‌(ص)  به زبان خود آن حضرت - که (مَا یَنْطِقُ عَنِ الهَوى *   إنْ هُوَ إلّا وَحْیٌ یُوحى)[3]

 

است - بر پیروان خاص علی‌(علیه‌السلام)  اطلاق و اکمال دین هم به ابلاغ ولایت علی‌(علیه‌السلام)  انجام شد.

عنوان سنّی، بعدهاوبعدها نه حتّی در عصر صحابه و بلکه تابعین بلکه بعدها (که به‌واسطه تغییر مسیر معیّن نظام من عند‌الله تعالی که در یوم‌الغدیر اعلام شد) پدید آمد و سعی سیاسی حکومت در بازداری مردم از روی‌آوردن به اهل‌بیت‌(علیهم‌السلام)  بود و مردم را از اسلام ناب و خط تشیّع و پیروی اهل‌بیت‌(علیهم‌السلام)  با سیاست، زور، ارعاب، قتل و شکنجه بازداشتند و مکتب بی‌اصالت مخالف سنّت قطعیه رسول خدا‌(ص)  را به‌وسیله عمّال خود به‌وجود آورد و با جعل احادیث عنوان سنّی و سنّت را جعل نمودند.

این حقایقی است که تاریخ، همه را بازگو می‌کند و بر هیچ محقّق منصفی که تاریخ آن ازمنه و حکومت‌های استبدادگرانه - که بر اساس ارعاب و سلب حقوق مردم مسلمان بود - مطالعه کند، پنهان و مخفی نمی‌ماند.

 


[1]. بیّنه، 7؛ «(امّا) كسانى كه ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات (خدا)یند!».

[2]. به‌عنوان نمونه در تفسیر این آیه از جابر با اسناد صحیح نقل می‌كند كه می‌گوید: ما نزد پیغمبر اكرم| بودیم كه علی× وارد مجلس شد. پیغمبر فرمود: «وَالّذی نَفْسی بِیَدِهِ إنَّ هذا وَشِیعَتَهُ لَهُمُ الفائِزوُنَ یَوْمَ القِیامَةِ»؛ «سوگند به خدایی که جان من در دست اوست به یقین  این شخص (علی بن ابی‌طالب)  و شیعیانش، روز قیامت رستگارند». سیوطی، الدرّالمنثور، ج6، ص379.

[3]. نجم، 3 - 4؛ «و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏گوید!؛ آنچه مى‏گوید چیزى جز وحى كه بر او نازل شده نیست!».

موضوع: 
نويسنده: