سه شنبه: 4/ارد/1403 (الثلاثاء: 14/شوال/1445)

فصل پنجم: سلام بر ماه خدا

سلام  بر ماه خدا[1]

سلام بر میهمانان خدا!

سلام بر روزه‌داران!

سلام بر آنان كه با نیروی ایمان، جنبش‎ها و تمایلات نفسانی را مهار كرده و می‎توانند خود را از آلودگی‎های شهوت و غضب، و از پلیدی و زشتی كنار كشیده و پاك و بی‎غلّ‌وغش زندگی كنند.

سلام بر كسانی‌كه حرمت ماه رمضان را نگاه داشته؛ و از بركات و فضیلت‎های این ماه برخوردارند.

روزه‎دار عزیز! تو میهمان خدایی! تو مشمول آمرزش و رحمت او هستی! نفس‌كشیدن تو ثواب تسبیح و خواب تو ثواب عبادت را دارد؛ پس قدر خود را بدان!

بدان كه بزرگ‎ترین مكتب تربیتی و روحانی اسلام برای همه طبقات اعم از غنی و فقیر، شاه و گدا و عالم و جاهل، افتتاح شده و شعبه‎های آن در كاخ‎های شهری و خانه‎های روستایی، در همة شهرها و نقاط

 

مسلمان‌نشین باز گردیده و در عالم اسلام، وجد و نشاط و بیداری ضمیر و توجّه به معنویّات، همه چیز را تحت‌الشّعاع قرار داده است.

به‌راستی‌كه چه فرصت خوب و چه اوقات عزیزی است؛ اگر ما قدر آن را بدانیم. تا چه اندازه این ماه به ما نیرو می‎دهد؟ ما را امیدوار و سرزنده و تازه می‎كند و احساسات انسانی را بیدار می‎سازد؟

درود بر آن رهبرانی كه در وصف روزه فرمودند:

«اَلصَّوْمُ جُنَّةٌ»؛[2]

«روزه سپر (زره) است».

به‌راستی روزه، سپر از گناه، از پلیدی و زشتی و از آفات خشم و شهوت است.

 

[1]. این مقاله تحت عنوان (شهر رمضان ...) در مجلّه مسجد اعظم، سال دوم، شماره دهم، ص 17 ـ 23، در رمضان‌المبارك 1386 هجری قمری چاپ شده است.

[2]. برقی، المحاسن، ج1، ص287 ـ 289؛ کلینی، الكافی، ج2، ص19، 24؛ ج 4، ص62  ـ 63؛ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج2، ص74 ـ 75.

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: