پنجشنبه: 9/فرو/1403 (الخميس: 18/رمضان/1445)

ماه رمضان و ادعیه

ادعیّه‎ای كه در این ماه خواندن آنها توصیه شده، رشد فكری، علمی، اخلاقی و اجتماعی مسلمانان را قوّت می‎بخشد و آنان را به مصالح اجتماع و كوشش در قضای حوایج مردم، علاقه‎مند می‎سازد؛ و آتش حرص و آز را فرو می‎نشاند.[1]

دعای «افتتاح»، معارف اسلام و عقاید حقیقی و حمد و سپاس خدا

 

و كیفیّت صلوات و عرض ادب به محضر پیغمبر اكرم و ائمه طاهرین‌(علیهم‌السلام) را می‎آموزد.[2]

سحرگاهان خواندن دعاهای سحر مخصوصاً دعای «ابوحمزه ثمالی» انسان را در عوالمی ملكوتی و روحانی سیر می‎دهد و او را به افق اعلی صعود می‎دهد.

آنچه در این دعا درج است از موادّ لازم برای ترقّی روح، و از تمام موادّی كه استفاده از آن برای تغذیه جسم و تربیت بدن احتیاج می‎باشد، گران‎بهاتر است. این دعا، برای تربیت روح و اصلاح امور اجتماعی و هدایت فكری، اعتقادی و تنظیم امور معیشت، مانند كتاب جامعی است كه حاوی تمام دستورات بهداشتی جسم باشد؛ هرچند این مثال هم در معرّفی این دعا ناقص است.

تمام جملات این دعا، ارزنده و بااهمیّت است و هر بندی از آن ما را به یك یا چند وظیفه از وظایف انسانی، اجتماعی و اخلاقی متوجّه می‎سازد و از همه بالاتر، روحانیّت و حقیقتی است كه خواننده در این دعا احساس می‎نماید.[3]

 


[1]. در این جمله كه در دعاها مكرّر می‎خوانیم: «وَرَضِّنِی مِنَ الْعَیْشِ بِمَا قَسَمْتَ لِی»؛ «خدایا مرا از زندگی به آنچه روزیم کردی راضی بدار»، تأمّل فرمایید. طوسی، مصباح‌المتهجد، ص598؛ ابن‌طاووس، اقبال‌الاعمال، ج1، ص175.

[2]. طوسی، مصباح‌المتهجد، ص577 ـ582؛ همو، تهذیب‌الاحکام، ج3، ص108 ـ111؛ ابن‌طاووس، اقبال‌الاعمال، ج1، ص138 ـ143؛ محدث قمی، مفاتیح‌الجنان (دعای افتتاح).

[3]. طوسی، مصباح‌المتهجد، ص582 ـ598؛ محدث قمی، مفاتیح‌الجنان (دعای ابوحمزه ثمالی).

موضوع: 
نويسنده: