رحمةٌ للعالمین، محمد(ص) از ریا و نفاق، مبرّا بود و مانند یك فرد عادی زندگی می‌كرد. بسط رحمت، مهر، احسان، محبّت نسبت به همة مردم، بشردوستی، ایثار و هدایت عقل و احساسات، جزء برنامههای مهم دعوت او بودند.
همان‌گونه كه نسبت به مردم، مظهر تمام و كمال عواطف عالی انسانی بود، عاطفة پدرانهاش نسبت به فاطمة زهرا(علیهاالسلام) و فرزندان او نیز در حدّ كمال بود. وجود حسن و حسین(علیهماالسلام) را امتداد وجود خود، و بقا و زندگی آنها را بقای زندگی خود میدید.
دكتر بنت‌الشّاطی، بانوی دانشمند مصری و استاد دانشگاه عین‌الشّمس در مورد شدّت حُبّ و عاطفة پیغمبر(ص) نسبت به فرزندان دخترِ عزیزش زهرا(علیهاالسلام) فصل بلیغی نگاشته و درضمن آن می‌نویسد:
پیغمبر(ص) از روزی كه به مصیبت مرگ خدیجه(علیهاالسلام) ، یگانه همسر عالی‌قدرش مبتلا شد تا سال سوم هجرت غیر از ابراهیم ـ كه او هم عمر كوتاهی داشت ـ صاحب فرزندی نشد، و در مدّت هفده سال بعد از خدیجه(علیهاالسلام) بااینكه با زنان متعدّد، ازدواج نمود، امّا هیچ‌یك را از پیغمبر خدا(ص) فرزندی روزی نگشت.
بر همه آشكار بود كه نسل پیغمبر(ص) باید از فاطمة زهرا(علیهاالسلام) باقی بماند پس تعجّبی ندارد اگر دل پیامبر(ص) از حبّ و مهر فرزندان فاطمه(علیهاالسلام) پر باشد و با تمام وجود به آنها عشق بورزد. دل نبیّ(ص) برای دو فرزند عزیز فاطمه(علیهاالسلام) گشوده شد، و آنها را به تمام عاطفة پدرانهای كه دل بزرگ و وسیع او داشت فرا گرفت، و به آنان انس یافت.
نام حسن و حسین(علیهماالسلام) برای او آهنگ خوش و صدای دلنوازی بود كه پیغمبر(ص) از تكرار آن خسته نمیشد؛ آنها را پسران خود میخواند، و بااینكه پیغمبر(ص) خارج از خانة فاطمه(علیهاالسلام) می‌زیست امّا دلش در خانة زهرا سیر می‌كرد.
خداوند، زهرا(علیهاالسلام) را به نعمتی بسیار بزرگ برگزید. با عنایت پروردگار، ذرّیّة پیغمبر(ص) منحصر در فرزندان زهرا(علیهاالسلام) شد. خدا علی(علیه‌السلام) را به این كرامت مخصوص گردانید كه نسل خاتم‌الأنبیا(ص) را در صلب او گذارد و از این شرف، عظمت جاودانی و پایداری و عزّت همیشگی را به علی(علیه‌السلام) اختصاص داد.
زهرا(علیهاالسلام) از میان تمام دختران پیغمبر(ص) باقی ماند تا رسول خدا(ص) فرزندی داشته باشد كه او را پدر بخواند، و فرزندان زهرا(علیهاالسلام) باقی ماندند تا پیغمبر (ص) از تكرار نام شیرین و لفظ گوارای «پسرهایم» لذّت ببرد.[1]
[1]. بنت‌الشاطی، بنات‌النبی، ص 244- 253 (ترجمه به اختصار و نقل به معنا).