هشدار حسین(علیه‌السلام)

گویی حسین‌(علیه‌السلام) نیز مانند جدّش صلای توحید سر داده و مثل این آیه را، كه تبلیغات بنی‌امیّه آن را از یاد مردم برده بود، بر آنها تلاوت می‌كرد:

(قُلْ إِنْ كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَآؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِیرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیْكُم مِنَ اللّٰهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّى یَأْتِیَ اللّٰهُ بِأَمْرِهِ وَاللّٰهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ)؛[1]

دوستی دنیا، دوستی پدران، فرزندان، برادران، همسران و خویشاوندان، اموال، تجارت و خانه و كاشانه، مردم را به سكوت و ترك امر به معروف و نهی از منكر و همكاری با سران كفر و جاهلیت كشانده بود. این امام‌(علیه‌السلام) بود كه معنا و مضمون این آیه را دوباره به مردم تفهیم كرد و خود عملاً آن را با همّت بلند و تصمیم الهی خلل‌ناپذیرش به كار بست.

آن روز، امروز، فردا و فرداها و در هر زمان و مكانی این خطر وجود دارد و هشدار قرآنی  این است كه اگر آنچه را كه از كسان، وابستگان، مقام، ثروت و وسایل رفاهی دارید، از خدا، پیغمبر و جهاد در راه خدا بیشتر دوست می‌دارید، منتظر عذاب باشید.

مال و مقام و همة نعمت‌های دنیا بسیار عزیز هستند امّا دین، اسلامیت، ولایت اهل‌بیت(علیهم‌السلام) و احكام خدا از همه عزیزتر می‌باشند.