وقایع بعد از شهادت و اسارت اهل‌بیت(علیهم‌السلام) و حضور آنان در مجلس ابن‌زیاد و یزید و فرصت‌های دیگر، عبرت‌‌انگیز، سرمشق، آموزنده و سازنده است. آن پاسخ‌های شجاعانه و پرمعنای حضرت زینب(علیهاالسلام) به ابن‌زیاد و خطبة تاریخی آن حضرت در مجلس یزید كه از معجزات بزرگ به شمار می‌رود برای همیشه عبرت است؛ حقایقی كه در این خطبه در چنان مجلسی بیان فرمود و توبیخ و تحقیر قدرتمندانة یزید، نیروبخش مظلومان در برابر ستمگران است. خطبة حضرت سجاد(علیه‌السلام) و در نهایت پیامدهای واقعة جانسوز عاشورا مانند «واقعة توّابین» و استمرار یاد این افتخارات كه تا عصر ما و اعصار آینده به‌صورت مجالس روضه و هیئت‌های عزا ادامه می‌یابد برای بشریّت عبرت است و دلیل قدرت حق و سستی باطل می‌باشد.
﴿ذَلِكَ بِأَنَّ اللّٰهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِن دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللّٰهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْكَبِیرُ﴾؛[1]
وَآخِرُ دَعْوَانَا أَنِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ سَلَاُم اللهِ وَصَلَوَاتُهُ عَلَی مَوْلَانَا أَبِی عَبْدِ اللهِ الْحُسَیْنِ سَیِّدُ الشُّهَدَاءِ وَأَبِی الْأَحْرَارِ الَّذِی بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِی اللهِ حَتَّی اسْتَنْقَذَ عِبَادَهُ مِنَ الْجَهَالَةِ وَحَیْرَةِ الضَّلَالَةِ وَسَلَامُهُ عَلَی أَهْلِ‌بَیْتِهِ وَأَوْلَادِهِ وَأَصْحَابِهِ.[3]