ظهور شخصیّتی مانند حضرت امام زین‌العابدین(علیه‌السلام)، با آن سیره و جلوه، قلوب دوست و دشمن را مسخّر ساخت و مانند عمر بن عبدالعزیز ـ كه آن حضرت را سراج دنیا و جمال آخرت می‌خواند ـ
اگرچه جلوة ملكوتی آن امام، خودبه‌خود و در نهایت تمامیت و كمال، جهان را نورانی می‌كرد واقعة عاشورا و نور جهان‌تاب حسینی نیز بر زینت و نورانیّت آن افزود و درخشندگی آن را مضاعف‌تر كرد.
عاشورا همچنین در مواضع حضرت باقر و حضرت صادق(علیهما‌السلام) اثر گذاشت و بااینكه خود آن مواضع، پر از روح و حیات بود، در روح و حیات مواضع آنها نیز تجلّی داشت؛ بر عزّت، محبوبیت و تأثیر بیشتر مظلومیت حضرت موسی الكاظم(علیه‌السلام) و موقف جهان‌تاب حضرت عالِم آل محمد(علیهم‌السلام) افزود و به‌طوركلی همة مقامات و ظهور درجات ائمة طاهرین(علیهم‌السلام) از آن استقامت پرمعنای حسینی(علیه‌السلام)، آن‌همه صبر و تصمیم متعالی، جلوه و جذّابیتی خاص یافتند و درعین‌حالی كه همه در كمال تمامیت بودند، امّا همگی به هم پیوسته و به شكل بزرگ‌ترین واحد نورانی كثیرالانباء و كثیرالمفاخر و المآثر متجلّی شدند و هنوز هم در تجلّی هستند.