شعائری است كه در طول تاریخ به انسانها درس میدهد كه سربلند، عزیز و با افتخار زندگی كنید و به ذلّت، پستی و هرچه دون شأن انسانیت است تن در ندهید و همگان، همیشه در هر جا و هر مكان با بزرگ مجاهد آل محمد ـ صلوات الله علهم اجمعین ـ و رهبر آزادمردان جهان، ابوالشهداء و سیّدالاحرار فریاد «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ» را سر دهید و به خواری و دونهمّتی گردن ننهید كه علی(علیهالسلام)، امیرمؤمنان، پدر بزرگوار حسین(علیهالسلام) فرمود:
اگر میخواهید به پیشتازان صحنة شهادت كربلا تأسّی كنید خود را به غیر از خدا، ثواب خدا و بهشت خدا نفروشید.
[1]. نهجالبلاغه، حكمت 456 (ج4، ص105)؛ لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص108؛ مجلسی، بحارالانوار، ج70، ص132- 133. «آیا آزادهای نیست كه این دنیا را كه در كمارزشی، همچون تهمانده طعامی است، به اهلش واگذارد؟ بهراستیكه جز بهشت هیچ ارزشی برای جانتان نیست؛ پس آن را فقط در برابر بهشت معامله كنید».