این روزها و شب‌ها و ساعاتی كه می‌گذرد و ما را به‌سوی ماه محرّم 1428هجری قمری نزدیك می‌كند، یادآور روزها وشب‌هایی‌است‌كه سیّدالشّهدا(علیه‌السلام) راه لقاءالله و انجام یكی از بزرگ‌ترین مأموریّت‌های
الهی را طی می‌فرمود و به استقبال ماه محرّم، روز عاشورا و آن رستاخیز بزرگ و فداكاری بی‌نظیر برای نجات بشریّت و حفظ دین می‌رفت. در آن مواقف و مقامات كه كمترین مصیبت‌های آن برای این بود كه افراد نیرومند را در برابر دشمن به تسلیم و قبول ذلّت وادار سازد، امام(علیه‌السلام) اوج عظمت مقام انسانیت را به جهانیان نشان داد. همه به استقبال محرّم می‌رویم و در دانشگاه جهانی حسین(علیه‌السلام)، كه در تمام عالم، مدرسه‌ها، دانشكده‌ها و كلاس‌های آن تشكیل می‌شود، از پیر و برنا، زن و مرد، عالم و جاهل، استاد و دانشجو و شهرنشین و صحرانشین در آن با كمال خضوع و خلوص شركت جسته و درس‌ها و پیام‌های انسان‌ساز عاشورا را می‌شنویم. به‌راستی چه دانشگاهی مانند این دانشگاه، به این وسعت در طول قرون و مرور اعصار، دانشجو داشته است؟ دانشجویانی مانند شیخ مفیدها و شیخ طوسی‌ها و ده‌ها هزار نخبة برجسته و ممتاز و هزاران شهید كه به حضور خود در این مكتب افتخار می‌نمایند و همه از بركات این دانشگاه بهره‌مند و از خوان نعمت گستردة امام‌حسین(علیه‌السلام) برخوردارند.
اگرچه در طول سال و همة ماه‌ها، مكتب انسان‌ساز سیّدالشّهدا(علیه‌السلام) تعطیل نیست امّا این رمز عجیب و سرّ بسیار شگفت‌انگیز و حضور ده‌ها میلیون نفر از مردم در ماه محرّم در این دانشگاه جلوة دیگری دارد. همه از این مدرسة بزرگ درس می‌گیرند و نسخه‌های علاج بیماری‌های نفسانی و معنوی را دریافت می‌نمایند.
غیر از حسین(علیه‌السلام) و استقامت در آن ایستگاه پر از محنت و بلیّات چه كسی می‌توانست چنین حماسه‌ای را به وجود آورد و این مكتب عظیم را تأسیس نماید؟ حسینیه‌ها، مساجد، مدارس، دانشگاه‌ها، بازارها و حتّی خانه‌ها و خیابان‌ها به‌صورت اجتماعات بزرگ و به‌صورت فردی تشكیل می‌شوند.
شیعیان این دوره را می‌گذرانند، كتاب‌ها و مقالاتی را كه در شرح «واقعة عاشورا» منتشر شده می‌خوانند و در كلاس‌های روضه و وعظ این دانشگاه حاضر می‌شوند.