سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

شاگردان مكتب پیامبر(ص)

احادیث معتبر بر این مطلب دلالت دارند كه پیغمبر(ص)، علی‌(علیه‌السلام) و فرزندانش را به دانش‌هایی مخصوص گردانید. كتابی به خطّ علی‌(علیه‌السلام) و املای پیغمبر‌(ص) همواره در این خاندان مورد استناد و

 

مراجعه بوده است؛ درحقیقت، تبلیغات و تعلیمات امامان(علیهم‌السلام) و سیره و روش آنها مكمّل و متمّم هدف پیغمبر‌(ص) در تربیت جامعه و هدایت بشر می‌باشد.

بر اساس حدیثِ متواتر و مشهور ثقلین،[1] پیغمبر‌(ص) جمیع امّت را به این بزرگواران ارجاع داده است. با وجود این حدیث شریف، صلاحیت علمی اهل‌بیت پیغمبر(علیهم‌السلام)، ظاهر و آشكار می‏گردد.

علاوه بر اینها روایات بسیار دیگری از طرق اهل‌سنّت دلالت دارند بر آنكه در بین تربیت‌شدگان مكتب نبوّت، علی‏‌(علیه‌السلام) بیشتر از همه صحابه، از تابش انوار نبوّت استفاده كرد؛ او بعد از پیامبر‌(ص) مرجع عموم در مسائل مشكل علمی می‌باشد و علوم شرعیه همه به آن سرور منتهی می‏شود.

بعد از علی(علیه‌السلام)، ‏منصب الهی امامت و رهبری علمی و دینی با فرزندانش حضرت امام‌حسن ‌مجتبی و حضرت امام‌حسین، سیّدالشهدا(علیهما‌السلام) بود. آنها ملجأ و پناه مردم در مسائل اسلامی، علوم تفسیر و احكام شرعی بودند؛ سخنشان قاطع و مقبول، و روششان سرمشق و میزان بود.

 

[1]. کوفی، مناقب الامام ‌امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)، ج2، ص98، 105، 112، 114؛ طبرانی، المعجم‌الکبیر، ج5، ص167؛ طبرسی، الاحتجاج، ج1، ص216 ـ 217؛ ابن‌حجر هیتمی، الصواعق المحرقه، ص149 – 150.

موضوع: 
نويسنده: