هر ملّتی كه افراد آن از شجاعت روحی و اخلاقی بهرهمند نباشند رهسپار دیار نیستی خواهد شد و بهزودی تحت تسلط بیگانگان قرار خواهد گرفت.
وجود و بقای امّتها و عزّت و سربلندی آنها وابسته به میزان بهرهمندی آنها از شجاعت است.
محافظهكاری، احتیاطات بیجا، عوامفریبی، ترس از انتقاد، جلوگیری از آزادی دیگران، اختناق افكار، تندرویها، جسارتهای جنونآمیز، باختن روحیه و ناشكیبی، ستمگری و وطنفروشی، خیانت به ملّت و
پیشهكردن سیاست محافظهكارانه در امور و راضیشدن به بیشرفی و بیآبرویی، همه كاشف از نداشتن صفت شجاعت است.
چنانچه ضبط نفس، خویشتنداری، صراحت لهجه، مقاومت در برابر ناملایمات و سختیهای روزگار، بیمنداشتن از انتقاد و احترام به آزادی دیگران، ناشی از ملكه شجاعت میباشد.
تمام مظاهر این شجاعت در امامحسین(علیهالسلام) تجلّی یافته بود. روح و جسم او مركز نمایش عالیترین مرتبه شجاعت بود تا جایی كه «شجاعةالحسینیه» ضربالمثل گشت.