خوف از خدا در احادیث

الف ـ مثل این حدیث كه صدوق(رحمه‌الله) روایت كرده است كه از امیرالمؤمنین‌(علیه‌السلام) سؤال شد:

أَیُّ النَّاسِ خَیْرٌ عِنْدَ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ؟ قَالَ: «أَخْوَفُهُمْ‏ لِلهِ وَأَعْمَلُهُمْ بِالتَّقْوَى وَأَزْهَدُهُمْ فِی الدُّنْیَا»؛^[1]

كدام كس از مردم بهتر است نزد خداوند عزّوجلّ؟ فرمود: «بیمناك‌ترین آنها از برای خدا و عمل‌كننده‎ترین آنها به تقوا و زاهدترین آنها در دنیا».

ب ـ و در امالی طوسی با سندی كه متصل به امیرالمؤمنین‌(علیه‌السلام) است روایت شده:

قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه‌السلام): «إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَا یُصْبِحُ إِلَّا خَائِفاً وَإِنْ‏ كَانَ‏ مُحْسِناً، وَلَا یُمْسِی إِلَّا خَائِفاً وَإِنْ‏ كَانَ‏ مُحْسِناً، لِأَنَّهُ بَیْنَ أَمْرَیْنِ: بَیْنَ وَقْتٍ قَدْ مَضَى لَا یَدْرِی مَا اللّٰهُ صَانِعٌ بِهِ، وَبَیْنَ أَجَلٍ قَدِ اقْتَرَبَ لَا یَدْرِی مَا یُصِیبُهُ مِنَ الْهَلَكَاتِ‏»؛^[2]

امیرالمؤمنین‌(علیه‌السلام) فرمود: «مؤمن صبح نمی‎كند مگر خائف و بیمناك، هرچند نیكوكار باشد، و شب نمی‎كند مگر ترسناك، اگرچه نیكوكار باشد؛ چون بین دو امر است: بین وقتی که سپری شده و نمی‌داند خدا چه‌کاری نسبت به او انجام می‌دهد و بین اجلی که نزدیک شده و نمی‌داند چه چیزی او را از هلاکت‌ها نجات می‌دهد».

ج ـ و در بحارالانوار به نقل از روضةالواعظین از رسول خدا‌(ص) روایت كرده است كه حضرت فرمود:

«مَنْ كَانَ بِاللَّهِ‏ أَعْرَفَ‏ كَانَ مِنَ اللَّهِ أَخْوَفَ»؛^[3]

«هركس بیشتر خداشناس باشد، بیشتر از خدا می‎ترسد».

بر فضیلت «خشیت» نیز نمونه‎هایی را از آیات و احادیث شریف نقل می‎كنیم: