خشیت از خدا در قرآن

الف ـ ﴿اَلَمْ تَرَ أَنَّ اللّٰهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ‌ مُخْتَلِفاً  أَلْوَانُها وَ مِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِیضٌ وَ حُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُها وَ غَرَابِیبُ سُودٌ * وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَ الْأَنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ كَذَلِكَ إِنَّمَا یَخْشَى اللّٰهَ مِنْ عِبادِهِ العُلَمَاءُ إِنَّ اللّٰهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ﴾؛[1]

«آیا ندیدی كه خدا باران را از آسمان فرود آورد و به آن میوه‎های گوناگون و رنگارنگ را پدید آورد و در زمین از كوه‌ها، طرق زیاد و اصناف و رنگ‌های مختلف سفید و سرخ و سیاه خلق کرد و از اصناف مردم و اجناس جنبندگان و حیوانات نیز به رنگ‌های مختلف آفرید همین‌گونه (بندگان هم مختلفند) و از (میان) اصناف بندگان تنها مردمان دانا مطیع و خداترسند و خدا البتّه مقتدر و آمرزنده گناهان است».

ب ـ ﴿إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَ خَشِیَ الرَّحْمَنَ بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ كَرِیمٍ﴾؛[2]

«تو تنها کسی را بترسانی و اندرز كنی كه پیرو آیات قرآن شده و از (قهر) خدای مهربان در خلوت (پنهان) می‎ترسد، چنین کسی را به مغفرت خدا و پاداشی پرارزش بشارت ده».

ج ـ ﴿إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ  اُولَئِكَ هُمْ  خَیْرُ الْبَرِیَّةِ﴾؛[3]

«همانا کسانی که (به خدای یكتا) ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، آنها بهترین آفریدگانند».

د ـ ﴿جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خَالِدینَ فِیها أَبَداً رَضِیَ اللّٰهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ﴾؛[4]

«پاداش آنها نزد خدا، باغ‌های بهشت جاودان است كه نهرها زیر درختانش جاریست. همیشه در آن می‌مانند. خدا از آنها خشنود و آنها هم از خدا خشنود هستند و این بهشت، مخصوص كسی است كه از پروردگارش بترسد».

از تفاسیر معتبر شیعه و اهل‌سنّت و روایات آنها استفاده می‎شود كه مراد از «خیرالبریّه» امیرالمؤمنین‌(علیه‌السلام) و شیعیان آن حضرت هستند.^[5] بنابراین آنها كسانی هستند كه صاحب مقام عالی خشیت هستند و این شیعیانند كه خدا از آنها راضی و آنها نیز از خدا راضی می‎باشند و فائز به مقام خشیت هستند كه البتّه این، مرتبه شیعیان كامل و پیروان صادق امیرالمؤمنین‌(علیه‌السلام) است؛ و می‎توان گفت مراتب و درجات رضای خدا و خشیت از او برحسب مراتب ایمان و تشیّع و تأسی به آن حضرت متفاوت است. وَاللهُ هُوَ الْعَالِمُ.