جمعه: 10/فرو/1403 (الجمعة: 19/رمضان/1445)

بخش دهم: دعا ترجمان دل:
«یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ، یا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ وَیَا أَسْرَعَ الْحَاسِبِینَ وَیَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ السَّادَةِ الْمَیَامِینَ ... یَا رَبِّ یَا رَبِّ».[1]

این چند جمله را در حال تضرّع با صدای بلند به درگاه خداوند سبحان عرض می‎كرد و سر و چشم مباركش را به‌سوی آسمان بلند كرده بود و مانند دو مشك از دیدگان مباركش اشك جاری بود.

«ای شنواترین شنوندگان، ای بیناترین بینندگان و ای سریع‌ترین حساب‌كنندگان و ای مهربان‌ترین مهربانان، صلوات بفرست بر محمد و آل محمد(ع) كه آقایان با بركت و میمنت هستند...».

 

[1]. ابن‌طاووس، اقبال‌الاعمال، ج1، ص347 ـ 348؛ مجلسی، زادالمعاد، ص182؛ محدّث قمی، مفاتیح‌الجنان، دعای عرفه، امام‌حسین(علیه‌السلام).

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: