سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

 

13

بسم الله الرّحمن الرّحیم

قَالَ اللهُ تَعَالَی:

﴿ كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللّٰهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْكُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ﴾[1]

برحسب آنچه از آیات قرآن کریم، و روایات شریفه استفاده می‌شود، استعلا، استضعاف و استکبار در جهت مخالف با اهداف خلقت انسان و از پدیده‌های غیراصلی و حاصل طغیان بشر و مخالفت با فطرت است. به مقتضای آیه کریمه ﴿ كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً...﴾بشر، امّت واحده است؛ استعلا و استضعاف باعث تفرقه، اختلاف و خروج از حدّ اعتدال و مخالف خواست‌های حقیقی فطرت است.

 

بعثت پیغامبران با نوید و هشیار و بشارت و انذار و نزول کتاب‌های آسمانی و قوانین الهی، برای حکم در اختلافات به‌منظور حفظ این وحدت و نهادینه‌کردن آن و محکوم‌کردن استضعاف و استعلاست.

پدیدة استضعاف، انحرافی است و همواره در تاریخ انسانیت در کمون و ظهور بوده و عوامل خاصّ، آن را پدید می‌آورد؛ پدیده‌ای منفور و تحمیلی بر وجدان انسان و مانند پدیده‌های شوم دیگر عارضی؛ اما چون سیر آن خلاف مسیر جهان و حرکت دوران و زمان است، سرانجام از جلورفتن و رسیدن به پیروزی نهایی ناتوان، و مقهور سیر سالم و اصلی ضدّاستضعاف می‌گردد:

﴿وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللّٰهِ تَبْدِیلاً﴾[2]
 

[1]. بقره، 213. «مردم (در آغاز) یک دسته بودند (و تضادّی در میان آنها وجود نداشت؛ به‌تدریج جوامع و طبقات پدید آمد و اختلافات و تضادّهایی در میان آنها پیدا شد (در این حال) خداوند پیامبرانی برانگیخت تا مردم را بشارت و بیم دهند و کتاب آسمانی که به‌سوی حقّ دعوت می‌کرد بر آنها نازل نمود تا در میان مردم، در آنچه اختلاف داشتند داوری کند».

[2]. احزاب، 62. «و برای سنّت الهی هیچ‌گونه تغییری نخواهی یافت».

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: