سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

توجّه به صفت علم و قدرت الهی

یکی از عقاید اصلیه که بر اساس آن عقاید مهمّ دیگر، مقبول و ثابت است عقیده به علم و قدرت نامحدود خداوند متعال - جلّت قدرته وحکمته - است. صفت علم و قدرت خداوند در تمام ماسوا، و مخلوقات و کائنات زمینی و آسمانی و اجزا و اعضای عالم ظهور دارد و حتّی آیاتی که در بخشی از وجودی واحد مثل یک درخت یا حیوان یا انسان وجود دارد غیر قابل احصاست و هرکدام، موضوع علم و فنّ خاصّی است که دانشمندان در آن مطالعه و تحقیق می‌نمایند، همة این

 

کائنات، آیات و کلمات الهیه هستند که بر آنها در آیاتی مثل:

﴿إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لَآیَاتٍ لِاُولِی الْألْبَابِ﴾[1]
 وَقَوْلُهُ تَعَالَی:
﴿وَكَأَیِّنْ مِنْ آیَةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یَمُرُّونَ عَلَیْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ﴾[2]
وَقَوْلُهُ عَزَّ وَجَلَّ:
﴿وَلَوْ أَنَّمَا فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ﴾[3]
وَقَوْلُهُ تَعَالَی:
﴿قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِكَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً﴾[4]

 

وَقَوْلُهُ عَزَّ اسْمُهُ:
﴿وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ * وَفِی أَنْفُسِكُمْ﴾[5]
وَقَوْلُهُ تَعَالَی:
﴿سَنُرِیهِمْ آیَاتِنَا فِی الْآفَاقِ وَفِی أَنْفُسِهِمْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ﴾[6]

اشاره شده است که نه تنها در همه بلکه بسا در یک واحد آنها که با چشم غیرمسلّح غیر قابل رؤیت‌اند آیات بسیار باشد، دلایل علم و حکمت و قدرت حقّ هستند و زبان و بیان از توصیف آن، عاجز است و همان‌گونه که با قدرت غیرمحدود خداوند، امکان وجود هزاران منظومه‌ و حوزه‌های دیگر غیر از آنچه تا به حال کشف شده ثابت است، امکان و تحقّق عالم غیب و بهشت و جهنّم و عرش و کرسی و عالم برزخ و قیامت و ملائکه و معجزات انبیا مثل قلب عصا به اژدها یا خروج ناقه از سنگ و احیای موتی و معراج، همه بر اصل محکم ﴿إِنَّ اللّٰهَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ[7] ثابت است.

 

 

[1]. آل عمران، 190. «به‌راستی‌که در آفرینش آسمان‌ها و زمین و اختلاف شب و روز، نشانه‌هایی برای صاحبان بصیرت است».

[2]. یوسف، 105. «و چه بسیار نشانة خداوند در آسمان‌ها و زمین که آنان بر آن می‌گذرند درحالی‌که از آن روی گردانند».

[3]. لقمان، 27. «و اگر همة درختان زمین، قلم شوند و دریا بر آن مرکّب شود و هفت دریاچه به آن افزوده شود کلمات خداوند پایان نمی‌پذیرد».

[4]. کهف، 109. «بگو، اگر دریا برای [ نوشتن ] كلمات پروردگارم، مركّب باشد، بی‌شك آن دریا، پیش از به پایان رسیدن كلمات پروردگارم، به پایان می‌رسد، ولو آنكه مددی همانند آن به میان آوریم».

[5]. ذاریات، 20 – 21. «و در زمین و جان‌هایتان نشانه‌هایی برای جویندگان یقین‌ است».

[6]. فصّلت، 53. «به‌زودی نشانه‌هایمان را در اطراف جهان و در جان‌هایشان به آنان نشان خواهیم داد تا برایشان آشکار گردد که او حقّ است».

[7]. بقره، 20. «به‌راستی‌که خداوند بر هر چیزی تواناست».

موضوع: 
نويسنده: