یکی از اعتقادات صحیحه‌ای که بر اساس خرق عادات، مثل معجزات انبیا است و هر مسلمان اعمّ از شیعه و دیگران باید به آن اعتقاد داشته باشد عقیده به وجود حضرت مهدی، الحجة بن الحسن العسکری(علیهالسلام) است که تقریباً بیشتر جوانب وجودی ایشان از ولادت و غیبت و عمر طولانی و کیفیت ظهور و جهات دیگر به‌صورت خرق عادت و معجزه است؛ مثل بقای عیسی و نزول او در آخرالزّمان و اقتدای او به حضرت مهدی(علیهالسلام)، علامات حتمیة ظهور مثل صیحة آسمانی و خسف بیداء، همة این امور، به‌طور اعجاز، واقع می‌شود؛ بنابراین توجیه و تفسیر این امور برحسب قواعد عادیه، غیرلازم بلکه خارج از موضوع است و بسا که موجب اقناع بعضی نشود. مسئله، مسئلة اعجاز و تعلّق قدرت الهی است مثل مسئلة تکلّم عیسی(علیهالسلام) در گهواره و بلکه خلقت عالم و زمین و آسمان است که برای آن نمی‌توان چیزی را مشابه آورد و با شواهد طبیعی آن را قیاس کرد؛ طول عمر حضرت ولیّ عصر(علیهالسلام) و بعضی جهات دیگر مربوط به آن حضرت از معجزات و از آیات الهیه است و استشهاد برای آن به طول عمر طبیعی حضرت نوح(علیهالسلام) یا معمّرین دیگر لازم نیست و اگر اصلاً نظیر هم نداشته باشد ثابت است چنان‌که خلقت حضرت آدم و حوا و
حضرت عیسی(علیهم‌السلام) هم به همان نحو بی‌سابقه، ثابت است؛ این امور، امر الهی است و هرکس به خدا و رسول، مؤمن باشد باید همان‌طور که به خدا و رسول و به عالم غیب معتقد است به امر حضرت مهدی(علیهالسلام) معتقد باشد. چنان‌که مسلمانان صدر اسلام به اخبار غیبیه‌ای که از حضرت رسول(ص) می‌شنیدند پیش از وقوع آنها ایمان داشتند و چنان‌که در این زمان و در هر زمان دیگر هر مسلمان به خبرهای قرآن کریم از آینده‌هایی که هنوز نیامده و وقایع و حوادثی که اتّفاق خواهد افتاد ایمان دارد جوهر و حقیقت ایمان به صدق انبیا از ایمان به مثل ظهور حضرت مهدی(علیهالسلام) و ظهور آن آیات و معجزات از آن حضرت و نزول حضرت عیسی مسیح(علیهالسلام) و اقتدایش به حضرت مهدی(علیهالسلام)، در نماز و پرشدن جهان از عدل و داد، غیر قابل انفکاک است.
﴿ذَلِكَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ﴾[1]
وَالسَّلَامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ
شعبان‌المعظّم 1425
لطف‌الله صافی[2]