در انتظار حضرت بقیةالله - ارواح العالمین له الفداء - بودن، باید از جامعه منتظر، ظاهر و آشكار باشد؛ شكستن حریمهای دینی و گرایش به فرهنگ غرب، ضدّ انتظار و عبور از خطّقرمزهای قرآنی است. انتظار باید عینیّت داشته باشد نه فقط حجاب، بلكه انتظار در همهجا باید ظاهر باشد؛ بهخصوص در جراید، صداوسیما و در همایشها و...
بهطور مثال اگر كسی شخص عالیمقام را دعوت كرده باشد و منتظر مقدمش باشد برای پذیرایی او آنچه موجب خشنودی اوست فراهم میكند؛ جامعه منتظر هم باید اگر منتظر است، آماده پذیرایی باشد.
از آن یگانهمرد خدایی حضرت مهدی(علیهالسلام) چگونه باید و چگونه میخواهیم پذیرایی كنیم و مدّعی انتظار باشیم؟ یقیناً با صداقت، با امانت، با برادری، با مروّت و ایثار، با علم و معرفت، با تقوا و پرهیزكاری و با التزام به اسلام میتوانیم منتظر باشیم.
انتظار از شخصی مثل ولیّ خدا، با گناه، با خیانت، با بیتعهّدیهای اخلاقی، با موسیقی و كنسرت و تشویق اهل ملاهی و مناهی هرگز محقّق نخواهد شد و جامعهای كه این رفتارهای زشت را به اسم هنر و عناوین دیگر ترویج مینماید جامعه منتظر نیست.
امید است ما درضمن برنامههای جشن میلاد و تعظیم دهه مهدویّت به این حقایق برسیم و جلوه انتظار را در همه برنامهها شایع و ظاهر سازیم. به امید حركت بیشتر و جامعهای صددرصد مهدوی.
اَلسَّلَامُ عَلَیْكُمْ وَرَحْمَةُاللهِ وَبَرَكَاتُهُ.
شعبانالمعظم 1431
لطفالله صافی[2]