مطالب و مسائل مهمّی كه باید در این ایام فرخنده و مجالس جشن و سخنرانی عنوان شود زیاد است كه در این مقاله، مجال عرض و بیان آن نیست. تنها به مواردی از آن اشاره میكنم:
معرفت امام، اعتبار و اهمیّت بسیار بالایی دارد كه اگر كسی بمیرد - در هر عصر و زمانی - و امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیّت مرده است.
در پایان از خداوند برای همه عزیزان؛ برادران و خواهران، توفیق
الهی و دعا و عنایات حضرت ولیّ عصر - ارواح العالمین له الفداء -
را مسئلت مینمایم.
اَلسَّلَامُ عَلَیْكُمْ وَرَحْمَةُاللهِ وَبَرَكَاتُهُ
شعبانالمعظم1432
لطفالله صافی[2]
[1]. صدوق، کمالالدین، ص409؛ خزاز قمی، کفایةالاثر، ص296؛ ابنحمزه طوسی، الثاقب فی المناقب، ص495؛ ابنشهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ج1، ص212؛ ج3، ص18؛ محدث نوری، کشفالاستار، ص78 – 79. «کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیّت مرده است».
[2]. پیام به مناسبت دهه فرخنده مهدویّت و نیمه شعبانالمعظم 1432هـ. ق، در تقبیح و محكومنمودن استفاده ابزاری از ظهور و نام مقدّس امامزمان(علیهالسلام).