سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

مسائل مهم مورد توجه در ایّام میلاد

مطالب و مسائل مهمّی كه باید در این ایام فرخنده و مجالس جشن و سخنرانی عنوان شود زیاد است كه در این مقاله، مجال عرض و بیان آن نیست. تنها به مواردی از آن اشاره می‌كنم:

 

  1.  برحسب حدیث مشهور و مسلّم بین‌الفریقین:
«مَنْ مَاتَ وَلَمْ یَعْرِفْ اِمَامِ زَمَانِهِ مَاتَ میتَةً ‌جَاهِلِیَّةً»[1]

‌معرفت امام، اعتبار و اهمیّت بسیار بالایی دارد كه اگر كسی بمیرد - در هر عصر و زمانی - و امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیّت مرده است.

  1.  تأكیدی از این بالاتر نیست. پیام‌های این اعلام، آموزنده و معرفت‌بخش است. همه باید امام زمان‌(علیه‌السلام) را بشناسند و به او معرفت داشته باشند تا به مردن جاهلیّت نمیرند و به مثل آنچه در السنه و افواه بین عوامّ و افراد بی‌معرفت مطرح می‌شود، از قربِ ظهور و تطبیق بعضی روایات بر اشخاص، اعتنا نكنند و این زمزمه واهی در جامعه‌ ولایی و صاحب معرفت مطرود و محكوم گردد.
  2.  بنابراین باید در حوزه امام‌شناسی، همه وارد شوند و مقالات و سخنرانی‌ها بسیار باشد. كتاب‌های مستند تألیف گردد كه دیگر مثل این صحنه اخیر تجدید نشود و اسم ظهور و قرب ظهور، وسیله نیل به مقاصد شخصی و ریاست‌طلبی نگردد.

 

  1.  این ایّام مبارك و جشن و عید نیمه شعبان را همه مخصوصاً نسل جوان، باید غنیمت بدانیم و آن را فرصتی برای تجدید عهد با آن حضرت و بررسی حال و وضع خود، جامعه و زن و مردِمان و مسئولان بدانیم؛ آیا به آن حضرت نزدیك‌تر شده و انتظارات ایشان را از خودمان و از نظام برآورده كرده‌ایم؟ در امر به‌ معروف و نهی از منكر و حفظ سنت‌های الهی و هویّت اسلامی، قضای حوائج عبادالله، خصوصاً طبقه محروم و احیای دین و استقلال و قطع نیاز از بیگانگان چه پیشرفت‌هایی داشته‌ایم؟ به امور و ارزش‌های اخلاقی و حقیقی اهمیّت می‌دهیم یا مطالب بی‌ارزش را ترویج می‌كنیم؟! در مبارزه با تهاجم فرهنگی و غرب‌گرایی - كه به زبان می‌گوییم - در عمل چگونه‌ایم؟
  2.  شب نیمه شعبان، مثل شب‌های قدر یكی از شب‌های مقدّسه سال است كه باید غنیمت شمرد؛ شب دعا و توجّه به خداوند متعال و توبه و استغفار و اعمال خیر و احسان است، و شب پاك‌سازی دل‌ها از غلّ‌وغشّ و كینه‌توزی و افكار و نیّات پلید می‌باشد. در این شب، همه با نیّت پاك،‌ دست انابه و تضرّع به درگاه خداوند متعال برداشته و فرج موفورالسّرور حضرت مهدی موعود(عجّل‌الله تعالی فرجه الشریف) را از خداوند متعال مسئلت می‌نماییم. مبادا این جشن‌ها و شادی‌ها كه از شعائر دین و اعلام وجود و افتخار به ولایت ائمّه طاهرین(علیهم‌السلام) است، به گناه و لهو و لعب و غنا و طرب آلوده گردد.

 

در پایان از خداوند برای همه عزیزان؛ برادران و خواهران، توفیق
 الهی و دعا و عنایات حضرت ولیّ عصر - ارواح العالمین له الفداء -
را مسئلت می‌نمایم.

اَلسَّلَامُ عَلَیْكُمْ وَرَحْمَةُاللهِ وَبَرَكَاتُهُ

شعبان‌المعظم1432

لطف‌الله صافی[2]

 

 

[1]. صدوق، کمال‌الدین، ص409؛ خزاز قمی، کفایة‌الاثر، ص296؛ ابن‌حمزه طوسی، الثاقب فی المناقب، ص495؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج1، ص212؛ ج3، ص18؛ محدث نوری، کشف‌الاستار، ص78 – 79. «کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیّت مرده است».

[2]. پیام به مناسبت دهه فرخنده مهدویّت و نیمه شعبان‌المعظم 1432هـ. ق، در تقبیح و محكوم‌نمودن استفاده‌ ابزاری از ظهور و نام مقدّس امام‌زمان(علیه‌السلام).

موضوع: 
نويسنده: