زمانی رئیس جمعیت جهانی مبارزه با الكل به ایران آمده بود. وی به‌وسیله آقای دكتر چهرازی كه از پزشكان معروف و سرشناس كشور بود، اجازه شرفیابی به خدمت آقا را حاصل كرد، و به‌اتفاق او به دیدار با ایشان نایل شد.
شرح این دیدار، در روزنامه‌ها منعكس شد. ازجمله سؤالات رئیس جمعیت جهانی مبارزه با الكل از آقا یكی این بود كه پرسیده بود:
تحریم شراب در اسلام به چه علتی است؟
ایشان جواب فرموده بودند:
چون امتیاز انسان بر حیوانات، به عقل و خرد است، و شراب برای عقل زیان‌بخش است، و اعمال و كارهای ایشان را غیر معقول می‌سازد.
پرسیده بود:
اگر حكمت تحریم این است، پس مصرف كم آن - كه این زیان را ندارد- چرا حرام است؟
فرموده بودند:
به دو جهت؛ یكی اینكه همان ادامه مصرف كم آن بسا زیان‌بخش می‌شود و به‌تدریج در دماغ اثر می‌گذارد، و دیگر اینكه اگر كم آن حلال و
مباح باشد، افراد به همان حدّ كم اكتفا نمی‌كنند، و با طبع فزونی‌طلب مصرف را زیاد می‌نمایند. از این جهت، حرمت آن مطلق است كه انسان از ضررهای آن مصون بماند.
در اینجا مناسب است حقیر اضافه كنم كه برخی از شخصیت‌های بزرگ غربی و مسیحی از لحاظ حكم تحریم خمر در اسلام، حضرت رسول اكرم’(صلی‌الله علیه و آله و سلم) را از بزرگ‌ترین مصلحان و كسانی كه به جامعه بشریت خدمت داده‌اند شمرده‌اند كه در طول چهارده قرن، صدها میلیون انسان را از خطرات خانمان‌سوز جسمی، روحی، اجتماعی و اقتصادی شراب نجات داده، و كاری را كه دولتی مقتدر، مثل آمریكا خواست در آنجا انجام دهد، یعنی شراب را ممنوع كند كه با صرف بودجه هنگفت و برنامه‌های مختلف تبلیغی و اعمال زور و دستگیری متخلفان از آن عاجز شد، آن حضرت با یك حكم، تحریم آن را انجام داد كه در طول این قرن‌ها، همواره این حكم، استوار و برقرار مانده و همه قشرها را مصونیت داده است.