دیگر از خصوصیاتشان، ادب در برابر بزرگان و فقها بود. در هیچ موردی از درس ایشان، جسارت نسبت به فقیهی دیده نمیشد.
وقتی هم در صدد رد قولی بودند، طوری آن قول را رد میكردند كه فقط آنانی كه مسلط بر اقوال بودند، میفهمیدند چه كسی را ردّ میكنند. در مواردی هم كه لازم بود، اسم كسی را مطرح كنند، ابتدا از ایشان تجلیل میكردند، سپس قول ایشان را طرح و ردّ میكردند.