3. نحوه پیروزی امام زمان (عج) بر سلاحهای ویرانگر
در موقع ظهور امامزمان (ع) بهطوريكه از ترقّي كنوني بشر در صنعت و تكنيك، ملاحظه ميشود، دنيا مجهّز به سلاحهاي بسيار مهيب و خطرناك خواهد بود. آن حضرت در برابر اين سلاحهاي مخوف، چگونه مانند جدّش با شمشير قيام خواهد كرد؟ و چگونه با سلاحهاي قديم، مثل شمشير و غيره با ارتشهاي دنياي آن روز جهاد مينمايد؟ و آيا ميشود تصوّر كرد كه كسي بتواند بهوسيله شمشير با بمبهاي هيدروژني و امثال آن، جنگ و نبرد كند؟
اوّل: مقصود از خروج با شمشير، مأموريت به جهاد و توسّل به اسلحه براي اعلای كلمه حقّ است.
بنابراين قيام با شمشير، كنايه از قيام با اسلحه و پيكار و جهاد و تعيين نوع مأموريت آن حضرت است و اينكه آن حضرت، مأمور به مصالحه با كفّار نيست.
دوّم: از كجا معلوم كه در زمان ظهور آن حضـرت، اين اسلحههاي مهيب در اختيار بشر، باقي باشد؛ زيرا ممكن است كه در اثر حوادث و آشوبها و
انقلابات شديد و جنگهاي خانمانسوز جهاني، كه پيش از ظهور آن حضرت واقع ميشود دو ثلث بشر نابود شود و اين اسلحههاي جهنّمي معدوم گردد و شايد كسي باقي نماند كه بتواند از اين اسلحهها استفاده كند، يا آنها را تهيّه نمايد و اين احتمال هم كاملاً بجا و قابل توجّه است.
تا يك قرن پيش، وقوع چنين جنگهايي بسيار بعيد به نظر ميرسيد، زيرا با آن اسلحههاي سابق و با نبودن وسايل ارتباط جمعي بين شهرها و كشورها، اگر جنگي واقع ميشد، اوّلاً پيش از آنكه خبرش به كشورهاي همسايه و يا دورتر برسد و دامنه جنگ گسترش يابد، آن جنگ به پايان ميرسيد، و ثانياً در آن زمانها، تعيين غالب از مغلوب، خاتمهيافتن جنگ، و تسلّط يكي از دو طرف يا از بين رفتن طرفين، متوقّف بر كشتارهاي عمومي و استعمال بمب و غيره نبود.
امّا در عصر حاضر بهطوريكه همه پيشبيني مينمايند با وسايل ارتباطي كه همه عالم را بهمنزله يك شهر و يك محلّه نموده؛ و با اسلحهها و تجهيزاتي كه در دست زمامداران بيايمان است و هيچ وسيلهاي براي كنترل خشم و شهوت و جاهپرستي آنها نيست، اگر جنگ شروع شود، علاوه بر آنكه غالب از مغلوب تشخيص داده نميشود و طرفين از بين ميروند، اكثر ملل و سكنه كره زمين ممكن است در ظرف چند ساعت فاني و نابود شوند. پس اگر در
احاديث شريفه فرمودهاند: «مهدي (ع) ظاهر نميشود مگر آنكه ثلث مردم كشته شوند و ثلث آنها بميرند و ثلث آنان باقي بمانند»[1] و فرمودهاند: «اين ظهور واقع نخواهد شد، تا وقتي دو ثلث مردم از بين بروند»[2] نبايد تعجّب كرد، بلكه بايد آن را نشانه علوم بيپايان حضرت رسول اكرم (ص) و ائمّه طاهرين علیهمالسلام گاهي آنها از آينده و اطّلاعشان بر مغيّبات به اذن و تعليم خدا دانست و از معجزات و كراماتشان به شمار آورد.
جَعَلَنَا اللهُ مِنْ مُحِبِّيهِمْ وَخُدَّامِ شِيعَتِهِمْ