ج. چنانچه بر اثر بول نجس شده باشد، پس از برطرف شدن عین نجاست دو مرتبه آب بریزید، و اگر بر اثر خون و مانند آن نجس شده باشد، پس از برطرف شدن عین نجاست یك مرتبه آب ریختن كافی است.
ج. چون آب لولهكشی شهرها به كر متصل است، به هر موضع نجسی كه برسد آن را پاك میكند. بنابراین، اگر آب لولهكشی، حتی از محلی كه نجس است به انسان ترشح كند پاك است؛ مگر اینكه عین نجاست مانند خون در آب ترشح شده باشد.
ج. اگر یقین ندارید كه پایِ تر شما با قسمت نجس فرش برخورد كرده است، محكوم به طهارت است.
ج. خون كمتر از درهم، نجس و نجس‌كننده است؛ ولی اگر در بدن و لباس نمازگزار باشد، نماز با آن صحیح است.
ج. اگر از مُسكر مایع بالاصاله تهیه نشده باشد، و یا شك در این جهت داشته باشید، پاك است.
ج. عطرها و ادكلنهایی كه در كشورهای مسلمان یا غیرمسلمان ساخته میشوند، در صورت شك در طهارت و نجاست آن، محكوم به طهارت است. ازاین‌رو استفاده از آنها موجب نجس شدن بدن یا لباس نمیشود.
ج. جوهر خودكار و هر رنگ دیگر اگر جسمیت داشته باشد و مانع رسیدن آب به پوست باشد، باید برطرف شود؛ ولی اگر فقط رنگ است و جسمیت ندارد، مثل اینكه بعد از شستن، باز اثر آن باقی باشد، برای غسل و وضو اشكال ندارد.
ج. وضو گرفتن به قصد با طهارت بودن مستحب است. بنابراین، با این قصد میتوان قبل از وقت نماز، وضو گرفت و بعد از داخل شدن وقت نماز، با همان وضو، نماز خواند.
ج. غیر از بول و منی سه نوع آب از مخرج بول خارج می‌شود که موجب غسل و وضو نیستند:
1. آبی که گاهی بعد از بازی و ملاعبه از انسان خارج می‌شود نامش (مَذی) است و آن پاک است.
2. آبی که گاهی بعد از خروج منی بیرون می‌آید و نامش (وَذی) است که اگر ظاهر محل تطهیر شده باشد, پاک است.
3. آبی که گاهی بعد از بول بیرون می‌آید و نامش (وَدی) است که اگر بول به آن نرسد, پاک است.
حال اگر مایع مذکور علائم منی را نداشته باشد و شما شک در منی بودن آن دارید، محکوم به طهارت است و غسل لازم نیست.