47. علی(ع) جداکننده بین حقّ و باطل

عَنْ أَبِی ‌ذَرٍ وَسَلمَانَ: أَخَذَ النَّبِیُّ(ص) بِیَدِ عَلِیٍّ فَقَالَ:

«إنَّ هَذَا أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بی، وَهَذَا أَوَّلُ مَنْ یُصَافِحُنِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ، وَهَذَا الصِّدِّیقُ الْأَكْبَرُ، وَهَذَا فَارُوقُ هَذِهِ الْأُمَّةِ یَفْرُقُ بَیْنَ الْـحَقِّ وَالْبَاطِلِ، وَهَذَا یَعْسُوبُ الْـمُؤْمِنینَ، وَالْـمَالُ یَعْسُوبُ الظَّالِـمِینَ».[1]

از ابوذر و سلمان روایت شده كه رسول خدا(ص) دست علی(ع) را گرفت و فرمود:

«به‌درستی‌كه این مرد اوّلین كس از امّت است كه به من ایمان آورد؛ و نخستین كس است كه در روز رستاخیز با من مصافحه كند و اوست صدّیق اكبر (بزرگ‌ترین راستگو) و فاروق امّت كه حقّ و باطل

را از هم جدا و متمایز می‌سازد؛ و این است خسرو مؤمنان و مال، خسرو ستمكاران می‌باشد».

[1]. متقی هندی، کنز‌العمال، ج11، ص616؛ هیثمی، مجمع‌الزوائد، ج9، ص102؛ ابن‌حجر عسقلانی، لسان‌المیزان، ج2، ص414. نیز ر.ک: ابن‌مغازلی، مناقب، ص80. او به اسناد خود نقل می‌كند كه رسول اكرم| فرمود: «ای علی! تو آقای مسلمانان، پیشوای پرواپیشگان و رهبر نامدار روسپیدان و خسرو دینی». ر.ک: ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق (ج42، ص41) و آنچه پیرامون حدیث نقل كرده‌اند.