سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

 

49. دشمن علی(ع) غیرمسلمان است

عَنْ مُعَاوِیَةِ بْنِ حَیْدَة: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«مَنْ مَاتَ وَفِی قَلْبِهِ بُغْضُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ فَلْیَمُتْ یَهُودِیّاً أَوْ نَصْرَانِیّاً».[1]

از معاویة بن حیده روایت است كه رسول خدا(ص) فرمود:

 

«هركه بدرود حیات گوید و در دلش دشمنی علی‌ بن‌ابی‌طالب باشد پس بایست یهودی یا نصرانی از دنیا رخت بربندد».

 

.[1] دیلمی، فردوس‌الاخبار، ج4، ص153. از جابر و او از رسول اكرم(ص)  روایت كرده كه حضرت فرمود: «ای علی! چنان‌كه امّتم با تو دشمنی ورزید، خداوند آنان را با نوك بینی‌شان در آتش می‌اندازد». کنانی، تنزیه‌الشریعه، ص360؛ سیوطی، اللآلی‌المصنوعه، ج1، ص190.

و در كتاب فردوس‌الاخبار (دیلمی، ج5، ص408) و زهر الفردوس (ابن‌حجر عسقلانی، ج4، ص312) به‌صورت مسند از بهز بن حكیم از رسول خدا| روایت كرده كه فرمود: «ای علی! باكی ندارم هركس با دشمنی تو دنیا را ترك گوید، یهودی بمیرد یا نصرانی». این حدیث را ابن‌مغازلی در مناقب (ص63) از معاویة بن حیده نقل كرده است.

و از ابی‌هارون نقل شده كه گفت: با ابن‌عمر در جایی نشسته بودیم كه نافع بن ازرق به ما نزدیك شد و بالای سر ابن‌عمر ایستاد و سوگند یاد كرد و گفت: به خدا سوگند كه بغض علی را در دل نهفته دارم. راوی گوید: ابن‌عمر سربلند كرد و گفت: خدایت دشمن بدارد، بغض شخصیّتی را در دل می‌گیری كه یكی از سوابقش از دنیا و هرچه در آن است برتر و بهتر است.

‌ابن‌ابی‌شیبه کوفی، المصنف، ج7، ص505؛ حاکم حسکانی، شواهدالتنزیل، ج1، ص29-30، ح12.

نويسنده: